Ocena:
Recenzje „The Basketball Diaries” odzwierciedlają mieszankę uznania dla surowego, szczerego portretu niespokojnej młodzieży w Nowym Jorku lat 80. i krytyki z powodu postrzeganego braku struktury i głębi. Podczas gdy wielu czytelników odnalazło wartość w szorstkim realizmie i opowiadaniu historii, inni byli rozczarowani nagłym zakończeniem książki i brakiem tradycyjnych elementów fabuły. Ogólnie rzecz biorąc, wydaje się, że rezonuje ona w różny sposób w zależności od oczekiwań czytelnika i jego osobistych doświadczeń.
Zalety:⬤ Szczery i surowy obraz życia w Nowym Jorku lat 80-tych.
⬤ Wciągający i łatwy do czytania format pamiętnika.
⬤ Oferuje cenne lekcje życia i perspektywy, szczególnie dla nastolatków i młodych dorosłych.
⬤ Pisarstwo Jima Carrolla jest chwalone za autentyczność i wpływ.
⬤ Postrzegany jako klasyk, który rezonuje z niezadowoloną młodzieżą.
⬤ Brakuje tradycyjnej fabuły i struktury, przez co niektórzy czytelnicy czują niedosyt.
⬤ Kończy się nagle bez wyraźnego rozwiązania lub zakończenia.
⬤ Zawiera graficzny język i obrazy, które mogą nie być odpowiednie dla wszystkich odbiorców.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali część historii za przesadzoną lub zmontowaną, kwestionując jej autentyczność.
(na podstawie 146 opinii czytelników)
The Basketball Diaries: The Classic about Growing Up Hip on New York's Mean Streets
Klasyczna miejska opowieść o seksie, narkotykach i koszykówce Jim Carroll wyrósł na znanego poetę i punkrockowca. Ale w tym pamiętniku z połowy lat sześćdziesiątych, rozgrywającym się w okresie dorastania od 12 do 15 lat, był zbuntowanym nastolatkiem, który szukał dla siebie miejsca i sławy na bezlitosnych ulicach Nowego Jorku.
W tych latach Carroll zapisywał swoje doświadczenia, czego rezultatem jest dziennik o niezrównanej szczerości, który przekazuje jego na przemian zabawną i przerażającą nastoletnią egzystencję. Oto Carroll przemierzający Nowy Jork - grający w koszykówkę, hulający, kradnący, ćpający, uzależniony i szukający czegoś czystego. Na podstawie The Basketball Diaries powstał film o tym samym tytule z Leonardo DiCaprio w roli głównej.
"Poznałem go w 1970 roku i już wtedy był powszechnie uznawany za najlepszego poetę swojego pokolenia..... Jego twórczość była wyrafinowana i elegancka.
Miał w sobie piękno. " -- Patti Smith.
