The Art of Defiance: Dissident Culture and Militant Resistance in 1970s Iran
W czasach rosnącej kontroli państwa, cenzury i hurtowego rozprawiania się z opozycją w Iranie po 1953 roku, intelektualiści i artyści zaczęli tworzyć dzieła, które przeciwstawiały się dyktaturze szacha i propagandzie Wielkiej Cywilizacji reżimu. Wraz z pojawieniem się miejskiej partyzantki w 1971 roku, dysydenccy artyści - na czele z marksistowskimi partyzantami People's Fadai Guerrillas (PFG) - stworzyli symboliczne dzieła, które popularyzowały idee bojowników poprzez artystyczne przedstawienia i tropy, jednocześnie przedstawiając bojowników jako nieśmiertelnych bojowników o wolność.
W ten sposób sztuka oporu skłoniła młodych wykształconych Irańczyków, a także niektóre warstwy społeczeństwa, do postrzegania państwa oczami jego najbardziej radykalnych krytyków: wojujących dysydentów. Dzięki dokładnej analizie i interpretacji poezji, fikcji, piosenek i filmów z lat 60. i 70.
książka ta odkrywa, w jaki sposób działania bojowe przekładały się na ekspresję artystyczną i odwrotnie. Bada również, w jaki sposób bojownicy PFG - których było niewielu - byli w stanie uzyskać „heroiczny” wymiar w oczach opinii publicznej, przedstawiając symboliczny obraz buntu daleko wykraczający poza ich rzeczywistą bojową egzystencję.
