Ocena:
Książka opowiada o ostatnim zwycięstwie Montreal Canadiens w Pucharze Stanleya, skupiając się zarówno na znanych, jak i mniej znanych zawodnikach drużyny. Chociaż oferuje wciągające historie nieznanych bohaterów i oddaje istotę tego zwycięskiego sezonu, cierpi z powodu powtarzalności.
Zalety:Zawartość informacyjna o mniej znanych graczach, wciągające i interesujące anegdoty, oddaje ducha mistrzowskiej drużyny z 1993 roku, daje unikalną perspektywę w porównaniu z innymi książkami poświęconymi drużynie.
Wady:Powtarzające się teksty, które utrudniają płynność narracji, niektóre historie i punkty są niepotrzebnie powtarzane, co pogarsza ogólne wrażenia z lektury.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
The 1993 Canadiens: Seven Magical Weeks, Unlikely Heroes And Canada's Last Stanley Cup Champions
Nigdy nie należy mylić ich z żadnymi wcześniejszymi "Latającymi Francuzami" z Montrealu, którzy dominowali w NHL w latach 50-tych i 70-tych, Canadiens 1992-93, których jedyną supergwiazdą był przyszły bramkarz Galerii Sław Patrick Roy, byli w zasadzie nijaką drużyną, która poprzedniej wiosny zakończyła zawstydzającą serię playoffów w drugiej rundzie przeciwko Boston Bruins.
Jednak ci Habs, prowadzeni przez bramkarza Roya i dzięki bramkom w odpowiednim czasie od różnych nieprawdopodobnych bohaterów, oszołomili świat hokeja, wygrywając rekordowe 10 kolejnych meczów playoff z dogrywkami w magicznym siedmiotygodniowym okresie wiosną 1993 roku. Montreal ostatecznie zdobył najwyższą nagrodę w hokeju w czerwcu tego roku - 24. mistrzostwo w historii klubu - w ostatniej serii finałów Pucharu Stanleya rozegranej w czcigodnym Montreal Forum.
Podczas gdy Canadiens mieli weteranów w osobach Kirka Mullera, Vincenta Damphousse'a, Briana Bellowsa, Denisa Savarda i Guya Carbonneau, Montreal mógłby nie zdobyć Pucharu bez nieprawdopodobnych bohaterów, takich jak Gilbert Dionne, Stephan Lebeau i Paul DiPietro, którzy zdobywali bramki w sytuacjach kryzysowych. Inni, tacy jak Gary Leeman i Mario Roberge, mimo że nie zawsze byli w składzie, wnieśli swój wkład w sposób, który niekoniecznie był widoczny na liście strzelców. A za ławką, podczas gdy Jacques Demers wykonał wszystkie właściwe ruchy tamtej wiosny, nie jest dziś nawet uważany za jednego z 50 najlepszych trenerów wszechczasów.
Ponad ćwierć wieku później, Habs pozostają ostatnią kanadyjską drużyną, która zdobyła Puchar - a w książce The 1993 Canadiens: Seven Magical Weeks, Unlikely Heroes and Canada's Last Stanley Cup Champions, K. P. Wee opowiada historię tego niesamowitego sezonu.
