Texas Caesar: Darrell K Royal 1924-2012

Opinie czytelników

Recenzje prezentują mieszane spojrzenie na książkę, podkreślając jej cenne spostrzeżenia na temat historii piłki nożnej, szczególnie w odniesieniu do Darrella Royala i wpływu, jaki wywarł na University of Texas. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają szczegółowe relacje i lekcje przywództwa, inni krytykują skupienie się autora na Uniwersytecie Oklahoma i twierdzą, że nieścisłości w przedstawianiu niektórych faktów. Ogólnie rzecz biorąc, książka wydaje się dobrze współgrać z czytelnikami, którzy mają silny związek z futbolem w Teksasie, choć może nie spodobać się każdemu.

Dobrze zbadana i pouczająca, zapewniająca wgląd w historię futbolu, szczególnie w Teksasie. Oferuje cenne spojrzenie na przywództwo i rozwój charakteru. Doceniana przez czytelników pasjonujących się futbolem i kulturą Teksasu.

Czytelnicy zauważyli pewne nieścisłości w faktach, szczególnie w odniesieniu do danych osobowych. Krytyka nadmiernego skupienia się na Uniwersytecie Oklahoma, który niektórzy uważają za nudny lub nieistotny. Mieszane uczucia co do równowagi autora w uhonorowaniu spuścizny Darrella Royala.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Kultowi trenerzy futbolu uniwersyteckiego XX wieku pojawili się po II wojnie światowej, przynosząc ze sobą wojskową postawę i zamiłowanie do wojny bez ofiar. - Życie trenera Darrella Royala czyta się jak szekspirowską tragedię, pełną zwycięstw, porażek, zdrady i smutku. Bear Bryant z Alabamy, Bud Wilkinson z Oklahomy i Darrell Royal z Teksasu. To, co osiągnęli w ciągu swojego życia jako trenerzy, nie mogło wydarzyć się nigdzie w Stanach Zjednoczonych poza powojennym Południem.

Od pojawienia się telewizji w połowie lat 50. do desegregacji uniwersytetów i programów sportowych po ustawie o prawach obywatelskich z 1964 roku, trener Royal prowadził pełne sprzeczności życie wojownika, ojca i sługi bogatych i potężnych. Magazyn Forbes stwierdził, że program lekkoatletyczny UT-Austin jest najcenniejszym w kraju, wartym około 180 milionów dolarów. Sprawozdanie finansowe UT nie ujawnia, jak wielkie pieniądze i władza polityczna przyćmiewają rozgrywki i młodych sportowców, którzy w nich grają.

Na początku był smutek i samotność. Matka Darrella Royala, Katy, zmarła trzy miesiące po jego narodzinach, w 1924 roku, pozostawiając go w rękach nieuważnego ojca sześciorga dzieci i istnego łańcucha złych macoch. Darrell znalazł swojego ojca i mentora w osobie Buda Wilkinsona, dworskiego trenera potężnej drużyny Oklahoma Sooners. W Norman Darrell naśladował Buda i po raz pierwszy poznał chwałę jako zawodnik All-American z zaciętym duchem rywalizacji.

We wczesnych latach 60-tych, Royal zmienił pracę i wylądował w Austin, gdzie możliwości gridironowej chwały pozostały niezrealizowane. Royal był idealnym kandydatem, by to zmienić. Telewizja wprowadzała futbol uniwersytecki do domów Amerykanów w całym kraju. Bryant, Wilkinson i Royal mieli przewagę. Każdy z nich był telegeniczny, elokwentny i charyzmatyczny. Sławni trenerzy futbolu zdobywali swoje miejsca w historii, wygrywając mecze, ale także ewoluując w aktorów na scenie narodowej.

Jesień 1963 roku zmieniła życie wszystkich Amerykanów. Królewscy Longhorns, zajmujący drugie miejsce w rankingu Associated Press, pokonali Oklahomę, zajmującą pierwsze miejsce w rankingu, i rozpoczęli niepokonany sezon oraz zdobyli pierwsze w historii Teksasu mistrzostwo kraju. Zaledwie miesiąc później, również w Dallas, prezydent Kennedy został zamordowany. Jego następcą został Teksańczyk - Lyndon Baines Johnson. Życie Royala zmieniło się w sposób, który trudno sobie wyobrazić i którego z pewnością nie mógł kontrolować.

Teksas zawsze był prowokacyjnym środowiskiem politycznym. Teksański polityk musi krzyczeć długo i głośno, aby zostać zauważonym w ogromnym stanie. Ponieważ zwycięzcy migrują do innych zwycięzców, po 1963 roku Darrell i Edith Royal byli na liście A wszystkich wydarzeń politycznych i towarzyskich. Oligarchowie, którzy rządzili w UT, również dali to jasno do zrozumienia trenerowi Royalowi. Nie chcieli żadnych "kolorowych" w swojej drużynie piłkarskiej. Podczas gdy Royal trenował Longhorns w 1969 roku do kolejnego mistrzostwa kraju, drużyna została niestety nazwana "ostatnią liliowo-białą drużyną mistrzostw kraju". - Ostatecznie, lina, po której zmuszony był chodzić Royal, zaczęła chwiać się w niekontrolowany sposób. Wiosną 1974 roku Royal w końcu pozyskał czarnoskórego studenta-sportowca, na którego mógł wskazywać z dumą. Tym młodym człowiekiem był Earl Campbell, "Tyler Rose". -.

Bryant, Wilkinson i Royal już nie istnieją. Istnieją pomniki i nazwy ulic, a nawet stadiony kampusowe nazwane ich imionami. Gra, którą znali i trenowali, również odeszła. W rezultacie pozostała nam historyczna perspektywa, którą nam dali, przerywana bolesnymi prądami, które zmieniły grę i zmieniły naród.