Terroryzm dyplomatyczny: Anatomia irańskiego terroru państwowego

Oryginalny tytuł:

Diplomatic Terrorism: Anatomy of Iran's State Terror

Zawartość książki:

Assadollah Assadi stał się pierwszym w historii irańskim dyplomatą, który został zatrzymany, poddany śledztwu, osądzony, skazany i uwięziony po tym, jak spiskował, by wysadzić w powietrze tysiące uczestników dorocznego Światowego Szczytu Wolnego Iranu w Villepinte we Francji, gdzie przemawiała Maryam Rajavi, prezydent-elekt opozycyjnej Narodowej Rady Oporu Iranu, wraz z setkami dygnitarzy politycznych z całego świata.

Pod koniec lutego 2022 r. władze Iranu zatrzymały belgijskiego pracownika organizacji pomocowej i tym razem przyszła kolej na Belgię, która została zaszantażowana kolejnym wzięciem zakładników przez reżim, który przez ponad 40 lat wykorzystywał zachodnie ustępstwa, by dalej działać w nielegalny i morderczy sposób. Zakładnicy są dźwignią irańskiego reżimu do uwolnienia Assadiego i odesłania go do Iranu, skąd wyruszył pod koniec czerwca 2018 roku z wysoce wyrafinowanym i śmiercionośnym ładunkiem wybuchowym w swojej dyplomatycznej torbie. Assadi i jego przełożeni w irańskim wywiadzie nie zastanawiali się dwa razy nad przewiezieniem bomby do Wiednia komercyjnym samolotem pasażerskim.

Fakt, że Assadi był pod ścisłą obserwacją i został przyłapany na gorącym uczynku podczas dostarczania bomby swoim wspólnikom w luksemburskiej pizzerii, nie przeszkadza irańskiemu reżimowi. Dla nich Assadi jest bohaterskim dyplomatą wypełniającym swoje "obowiązki", choć bezpośrednio naruszającym Konwencję wiedeńską o stosunkach dyplomatycznych i prawo międzynarodowe.

Sprawa ta podkreśla ścisłą współpracę między Ministerstwem Spraw Zagranicznych (MSZ) a Ministerstwem Wywiadu i Bezpieczeństwa (MOIS) w działaniach terrorystycznych w Europie.

Po lutowym wzięciu belgijskiego zakładnika w Iranie, reżim wyraźnie przekazał Belgii zakulisowe wiadomości, a 11 marca obie strony potajemnie podpisały traktat o wymianie więźniów.

Pierwsze publiczne ujawnienie tego "paktu z diabłem"(i) nastąpiło, gdy belgijski minister sprawiedliwości, Vincent Van Quickenborne, w trybie pilnym przedstawił 29 czerwca belgijskiemu parlamentowi projekt ustawy, która miała na celu ratyfikację traktatu z Iranem poprzez umieszczenie go pomiędzy dwoma innymi traktatami o wymianie więźniów. Później bronił tej niesmacznej ustawy, potulnie oferując: "Iran jest nieuczciwym państwem, ale nie wybieramy, z kim rozmawiamy". Podkreślił, że uwolnienie Belga jest "naszym priorytetem"(ii).

Gdyby premier Alexander De Croo i jego minister sprawiedliwości postawili na swoim, ustawa zostałaby przyjęta cztery dni robocze później.

Jednak członkowie parlamentu, w tym niektórzy z koalicji rządowej, ostro skrytykowali traktat. Jednocześnie irański ruch oporu potępił możliwość wypuszczenia Assadiego z powrotem do Iranu i wezwał do podjęcia działań, aby temu zapobiec. To wezwanie wywołało sprzeciw wobec haniebnej ustawy wśród Irańczyków, w belgijskim parlamencie, w prasie i opinii publicznej.

Kampania ta doprowadziła do debaty nad traktatem, która trwała jeszcze przez ponad dwa tygodnie.

Ratyfikacja traktatu miała nastąpić do 4 lipca, ale ostatecznie została ratyfikowana ponad dwa tygodnie później, na początku 21 lipca. NCRI, jej prezydent-elekt i grupa potencjalnych ofiar spisku terrorystycznego Assadiego rozpoczęli jednak prawne wyzwanie wobec rządowej próby uwolnienia skazanego terrorysty. Sprawa ta nie została jeszcze rozpatrzona. W międzyczasie sąd wydał zakaz uwolnienia Assadiego.