Teoria spisku w literaturze łacińskiej

Oryginalny tytuł:

Conspiracy Theory in Latin Literature

Zawartość książki:

Teoria spiskowa jako ramy teoretyczne pojawiła się dopiero w ciągu ostatnich dwudziestu lat; komentatorzy uważają ją za produktywny sposób wyjaśniania działań i myśli jednostek i społeczeństw. W tej fascynującej eksploracji literatury łacińskiej Pag n wykorzystuje teorię spiskową, aby naświetlić sposoby, w jakie elitarni Rzymianie powoływali się na spisek, poruszając się po hierarchiach, podziałach i nierównościach w swoim społeczeństwie.

Zdając się odkrywać spisek wszędzie, Rzymianie mogli znaleźć potrzebę stłumienia buntów niewolników, karania rywali śmiercią lub wygnaniem, odrzucania kobiet, oczerniania cudzoziemców lub postrzegania swoich cesarzy z głęboką podejrzliwością. Rozszerzając swoje wcześniejsze Conspiracy Narratives in Roman History, Pag n interpretuje tutaj dzieła poetów, satyryków, historyków i mówców - między innymi Juvenala, Tacyta, Suetoniusza, Terencjusza i Cycerona - aby ujawnić, w jaki sposób każdy pisarz dał głos fikcyjnym lub prawdziwym aktorom, którzy byli zaangażowani w intrygi i motywowani wyrachowanym światopoglądem. Zagłębiając się w wiele gatunków, Pag n oferuje potężną krytykę tego, jak spiski i teorie spiskowe mogą się rozwijać, gdy plotki, strach i tajemnica stają się rutynowymi metodami interpretowania (i często zniekształcania) przeszłych i bieżących wydarzeń.

W społeczeństwie rzymskim, w którym często brakowało wiedzy o innych i dominowały stereotypy, teoria spiskowa wyjaśniała, jak działa świat. Trwałość teorii spiskowej, od starożytności do dnia dzisiejszego, świadczy o jej sile jako mechanizmu konfrontacji ze słabościami ludzkiej kondycji.