Teoria powieści

Opinie czytelników

Książka oferuje kompleksowe badanie historii i teorii powieści, podkreślając jej dramatyczne szczegóły, ironię i głębsze implikacje filozoficzne. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają jej bogate spostrzeżenia i elegancki sposób pisania, inni krytykują ją za to, że jest zbyt obszerna i wypełniona banalnymi obserwacjami.

⬤ Kompleksowa eksploracja historii i teorii powieści
⬤ elegancki i przejrzysty styl pisania
⬤ głębokie spostrzeżenia filozoficzne i znacząca analiza narracji
⬤ służy jako cenne źródło dla entuzjastów literatury.

⬤ Niektóre analizy mogą wydawać się banalne
⬤ krytyka neomarksistowskich poglądów może nie współgrać ze wszystkimi czytelnikami
⬤ postrzegana jako zbyt szeroka i pozbawiona głębi w niektórych obserwacjach.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Theory of the Novel

Zawartość książki:

Powieść jest najważniejszą formą zachodniej sztuki. Ma na celu przedstawienie całości życia; jest okrętem flagowym, który literatura wysyła przeciwko systematycznej myśli nauki i filozofii. Teoria powieści Guido Mazzoniego, zawdzięczająca swoje powstanie Lukowi i Bachtinowi, Auerbachowi i Ianowi Wattowi, otwiera nowe możliwości, budując historyczne zrozumienie tego, w jaki sposób powieść stała się nowoczesną księgą życia: jedną z najlepszych reprezentacji naszego doświadczenia świata.

Gatunek ten powstał podczas długiej metamorfozy form narracyjnych, która miała miejsce między 1550 a 1800 rokiem. Do XIX wieku obejmował korpus tekstów wyróżniających się wolnością od tradycyjnych granic formalnych i specyfiką ich narracji. Mazzoni wyjaśnia, że współczesne powieści składają się z historii opowiedzianych w dowolny sposób przez narratorów, którzy istnieją - podobnie jak my - jako istoty warunkowe w czasie i przestrzeni. Przedstawiają zatem interpretację, a nie kopię świata.

Powieści nadają nowe znaczenie historiom zwykłych mężczyzn i kobiet i pozwalają czytelnikom wkroczyć w inne życia i inne wersje prawdy. Jak wyjaśnia Teoria powieści, ta forma sztuki opowiada o epoce i społeczeństwie, w którym indywidualne doświadczenia nie zbiegają się, ale mnożą, w którym wspólny świat rozpadł się na wiele małych, lokalnych światów, z których każdy jest absolutny w swojej szczególności.