Political Theory and Architecture
Czego teoria polityczna może nauczyć nas o architekturze i czego może się nauczyć, zwracając na nią baczniejszą uwagę? Eseje zebrane w tym tomie wychodzą od wspólnego postulatu: architektura nie jest jedynie tłem dla życia politycznego, ale siłą polityczną samą w sobie.
Każdy z nich na swój sposób dąży do potwierdzenia tego twierdzenia i pokazania, w jaki sposób nasze myślenie o polityce może zostać wzbogacone poprzez refleksję nad środowiskiem zbudowanym. Zbiór rozwija cztery linie dociekań, badając związek między architekturą a reżimami politycznymi, sprawdzając, w jaki sposób architektura może konstytuować sferę etyczną i polityczną, odkrywając, w jaki sposób architektura jest uwikłana w logikę rządowości i ekonomii politycznej miasta oraz pytając, w jakim stopniu możemy myśleć o architekturze - przyczyniającej się do przepływów kapitału - jako częściowo autonomicznej sile społecznej.
Podsumowując, eseje te pokazują znaczenie szeregu politycznych podejść teoretycznych dla analizy architektury i pokazują, że architektura zasługuje na miejsce jako przedmiot badań w teorii politycznej, obok instytucji, praw, norm, praktyk, wyobrażeń i dyskursów.
