Teoria Piata

Opinie czytelników

Zbiór poezji Chazaro otrzymał mieszane recenzje, z których wiele docenia jego jakość narracji i głębię emocjonalną, podczas gdy inni uważają, że nie przypadł im do gustu ze względu na wulgarność.

Wiersze mają silną jakość narracyjną, zanurzają czytelnika w czasie i miejscu oraz poruszają ważne tematy. Chazaro jest chwalony za swój kunszt i zaangażowanie czytelników, dzięki czemu jest to zbiór godny polecenia.

Niektórzy czytelnicy uważają, że zbiór jest zbyt wulgarny i nie jest przyjemny, co wskazuje, że może nie spodobać się wszystkim miłośnikom poezji.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Piata Theory

Zawartość książki:

Poezja. Studia latynoamerykańskie. Cante Jundo, czyli "Głęboka Pieśń", jest tym, co Garcia Lorca nazwał poezją przywiązaną do rytmów i fal kontynentu, jego ludzi, jego wód, jego historii. W PI ATA THEORY Alana Chazaro te rezonanse odbijają się echem w polu "między krajami twojego ciała", wspólnych historiach kuzynów-kultur rozciągających się ponad granicami stworzonymi przez człowieka. "Stałem się pograniczem języków", pisze Chazaro, "mezcla oczu". Oto pi ata, nieprzerwana, zawierająca, trzymająca razem całą obietnicę młodości i wyobraźni. Kiedy się rozlewa, rozlewa hojnie i hojnie swoje skarby. --D. Powell.

Wielki amerykański filozof Jay Z powiedział kiedyś: "Nie możesz wyleczyć / tego, czego nie ujawnisz". Taki jest etos tej debiutanckiej kolekcji. Pugilistic, niezachwianie szczery i cholernie prawy wspaniały, PI ATA THEORY no se raja in decirnos jak złamani jesteśmy, jak złamani byliśmy. Alan bierze myślnik meksykańsko-amerykański, ten niesforny papier-mache, który odziedziczyliśmy, i ubiera nas w pustkę. Zanim więc sięgniesz po tę książkę, drogi czytelniku, odetchnij - dla własnego dobra, dla tych, którzy wciąż nie mogą oddychać. Przełknij jego brutalną prawdę, ponieważ "zostaliśmy stworzeni do bicia". To mocne gówno, tak dosadne jak spliffowany Swisher, jak zakurzone 2x4, które wymierzyliśmy w zwisające dulce. Kiedy tylko będziesz gotowy, wejdź do tego kręgu ziomków. Kibicujemy naszemu mistrzowi Yay Area, gdy stawia obie stopy w tym poetyckim świecie. Nadeszła jego kolej. A kiedy będzie walczył o naszą wolność, zaśpiewajmy jak my jako dzieci: "Dale dale dale, no pierdas el tino." - Antonio L pez.

Nie jesteśmy świadkami, jak korzeń sięga i wchłania wszystko wokół siebie. Ale PI ATA THEORY Alana Chazaro jest dowodem tej meksykańsko-amerykańskiej nawigacji - jest pączkiem i dziwnym kwiatem, który nie opiera się samemu sobie, jak czasami robią to Xicanos. I w ten sposób jest jak poważny ból, który pozostawia rodzinny żart. To mężczyźni patrzący, jak inni płaczą, utracone złote zęby i osoba, która za nimi tęskni, myśli puszczane luzem jak psy na ulicy i to, jak w ich dzikości musimy je uszanować. Te wiersze rozbrzmiewają pod skórą, ale niekoniecznie w skolonizowanym ciele. Podmiot mówiący w tym zbiorze wie lepiej, niż czynić swoje ciało w pełni odpowiedzialnym za świat. A jednak wiedzą, w czym uczestniczą. Nie "żyją z kurzem w oczach" ani z niekłamanym podziwem dla życia. TEORIA PI ATA jest zapisem warstwy i mówi o nas w humorze, który jest czysto pocho-wymiarowy. Jej prawdą jest głęboka rana i następujące po niej "pieprzyć to". A jednak każdy wiersz wydaje się być napisany w szczególnym cudzie, który zbiera się z wielu miejsc wewnątrz jednego ciała mówiącego, jednego korzenia. --Sara Borjas.