Teoria deflacji długu i wielkich depresji

Opinie czytelników

Książka przedstawia teorię długu i deflacji Irvinga Fishera, która przedstawia przyczyny depresji finansowych, koncentrując się na nadmiernym zadłużeniu i deflacji. Podczas gdy wiele recenzji chwali jej wnikliwość i znaczenie dla współczesnych kwestii gospodarczych, pojawia się krytyka dotycząca jakości wydania i zwięzłości książki.

Bardzo wnikliwe spojrzenie na kryzysy gospodarcze, szczególnie istotne dla dzisiejszego krajobrazu finansowego. Zapewnia teoretyczne podstawy do zrozumienia długu i deflacji. Wielu recenzentów docenia jej historyczne znaczenie i poleca ją tym, którzy chcą lepiej zrozumieć teorię ekonomii.

Wiele wydań jest krytykowanych za niską jakość, a niektórzy recenzenci sugerują, że wersje dostępne online są lepsze. Książka jest wyjątkowo krótka, przez co niektórzy czytelnicy uważają, że brakuje jej głębi lub kompleksowej analizy. Niektórzy recenzenci wyrażają rozczarowanie otrzymanym wydaniem, określając je jako mało wnikliwe lub po prostu „oszustwo”.

(na podstawie 31 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Debt-Deflation Theory of Great Depressions

Zawartość książki:

2011 Reprint wydania z 1933 r. Po krachu na giełdzie w 1929 r.

i wynikającym z niego Wielkim Kryzysie, Fisher opracował teorię kryzysów gospodarczych zwaną "deflacją długu", która odrzucała teorię równowagi ogólnej i przypisywała kryzysy pęknięciu bańki kredytowej. Zgodnie z teorią deflacji długu, następuje sekwencja skutków pęknięcia bańki zadłużenia: 1. Likwidacja zadłużenia i sprzedaż w trudnej sytuacji.

2.

Kurczenie się podaży pieniądza w miarę spłacania kredytów bankowych. 3.

Spadek poziomu cen aktywów. 4. Jeszcze większy spadek wartości netto przedsiębiorstw, powodujący bankructwa.

5. Spadek zysków. 6.

Redukcja produkcji, handlu i zatrudnienia. 7.

Pesymizm i utrata zaufania. 8. Gromadzenie pieniędzy.

9.

Spadek nominalnych stóp procentowych i wzrost stóp procentowych skorygowanych o deflację. Teoria ta została zignorowana na rzecz ekonomii keynesowskiej, częściowo z powodu uszczerbku na reputacji Fishera z powodu jego zbyt optymistycznego nastawienia przed krachem, ale doświadczyła odrodzenia głównego nurtu zainteresowania od lat 80-tych, szczególnie od recesji pod koniec 2000 roku, i jest obecnie główną teorią, z którą jest on powszechnie kojarzony.