Teoretyzowanie kina artystycznego: Kino zagraniczne, kultowe, awangardowe i nie tylko

Oryginalny tytuł:

Theorizing Art Cinemas: Foreign, Cult, Avant-Garde, and Beyond

Zawartość książki:

Termin "kino artystyczne" został zastosowany do wielu projektów filmowych, w tym ruchu film d'art, powojennej awangardy, różnych azjatyckich nowych fal, nowego Hollywood i amerykańskich filmów niezależnych, ale do tej pory nikt tak naprawdę nie zdefiniował, czym jest "kino artystyczne". Odwracając tradycyjne pojęcie kina artystycznego, Theorizing Art Cinemas przyjmuje elastyczne, inkluzywne podejście, które postrzega kino artystyczne jako przewidywalny sposób wartościowania filmów jako filmów "artystycznych" - aktywność, która miała miejsce w całej historii filmu i subkulturach filmowych - a nie jako tradycyjny gatunek w sensie odrębnego zestawu form lub zamkniętego okresu historycznego lub ruchu.

David Andrews rozpoczyna od historii "super-gatunku" kina artystycznego od początków kina niemego do powojennej inwazji na Europę, która przyniosła włoski neorealizm, francuską Nową Falę i Nowe Kino Niemieckie i doprowadziła do rozwoju teorii autorskiej. Następnie omawia mechanikę kina artystycznego, od domów sztuki, festiwali filmowych i akademickiej dyscypliny filmoznawstwa, po publiczność i systemy dystrybucji kina artystycznego jako całości.

To szeroko zakrojone podejście pozwala Andrewsowi opracować teorię, która obejmuje zarówno wysokie, jak i niskie krańce kina artystycznego we wszystkich jego różnych aspektach, w tym kino światowe, filmy awangardowe, filmy eksperymentalne i kino kultowe. Według Andrewsa wszystkie te kina artystyczne kładą nacisk na jakość, autorstwo i antykomercjalizm, niezależnie od tego, czy dany film jest faworytem festiwalu filmowego, czy filmem o północy.