The Theological Education of the Ministry: Soundings in the British Reformed and Dissenting Traditions
Angielscy i walijscy dysydenci z drugiej połowy XVII wieku, nie chcąc ze względów sumienia poddawać się testom religijnym narzuconym przez uniwersytety w Oksfordzie i Cambridge, zakładali akademie, w których ich młodzi mężczyźni, z których wielu było przeznaczonych do służby, mogli uzyskać wyższe wykształcenie. Począwszy od XVIII wieku zakładano kolegia teologiczne poświęcone wyłącznie edukacji ministerialnej, podczas gdy w Szkocji, a także w Anglii i Walii w ciągu ostatnich 120 lat, wolnostojące uniwersyteckie wydziały boskości/teologii zapewniały edukację teologiczną ordynariuszom i innym osobom.
Te różnorodne konteksty edukacyjne są reprezentowane w tym zbiorze artykułów, ale nacisk kładziony jest na tych, którzy w nich nauczali: Caleb Ashworth (Daventry Academy); John Oman (Westminster Presbyterian) College Cambridge); N. H. G.
Robinson (University of St.
Andrews); Geoffrey F. Nuttall (New Congregational) College, London); T.
W. Manson (University of Manchester); Owen Evans (University of Manchester i Hartley Victoria Methodist College) - jedyny metodystyczny uczony omawiany tutaj; oraz W. Gordon Robinson i J.
H. Eric Hull (University of Manchester i Lancashire Independent College). Uczeni ci zajmowali się podstawowymi dyscyplinami edukacji teologicznej: studiami biblijnymi, historią kościelną, filozofią, doktryną i teologią systematyczną.
"Większość obecnych dyskusji na temat doktryny i teologii wykazuje niewielki szacunek dla kontekstu historycznego, w którym zostały opracowane określone stanowiska. Praca Alana Sella jest wybitnym wyjątkiem i ma szczególną wartość, ponieważ z wielką wprawą angażuje się w wyjaśnianie zawiłości historii nieanglikańskiej i niekatolickiej.
W tym tomie otrzymujemy szereg wnikliwych winiet obejmujących różne stulecia, ale ze szczególnym naciskiem na XX wiek ". --David Brown, Instytut Teologii, Wyobraźni i Sztuki.
