Teologia pastoralna: Traktat o urzędzie i obowiązkach chrześcijańskiego pastora

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają kompleksową eksplorację roli pastora przez Fairbairna, szczegółowo opisując różne aspekty, takie jak natura urzędu, obowiązki pastora i znaczenie skutecznej komunikacji. Tekst jest chwalony za swoją głębię i wykorzystanie przykładów historycznych, co czyni go cennym źródłem informacji zarówno dla pastorów, jak i osób świeckich zaangażowanych w służbę.

⬤ Wszechstronny traktat na temat roli pastora
⬤ dogłębna analiza urzędu i jego obowiązków
⬤ pomocne przykłady odnoszących sukcesy ministrów
⬤ odnosi się do ważnych zastrzeżeń teologicznych
⬤ praktyczne zalecenia dotyczące głoszenia kazań i opieki duszpasterskiej.

⬤ Dla niektórych czytelników może być przytłaczająca ze względu na swój kompleksowy charakter
⬤ konkretne odniesienia do praktyk historycznych mogą nie współgrać ze wszystkimi odbiorcami
⬤ niektóre sekcje mogą być gęste dla osób niezaznajomionych z terminologią teologiczną.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Pastoral Theology: A Treatise on the Office and Duties of the Christian Pastor

Zawartość książki:

Fairbairn najpierw zwraca się do natury urzędu pastorskiego, jego związku z kościołem, jego natury i powołania do objęcia urzędu. Następnie omawia życie społeczne pastora, specjalne obowiązki urzędu, różne rodzaje wykładów, wizyty duszpasterskie i nauczanie katechetyczne, odwiedzanie chorych, cierpiących i umierających.

Następnie przechodzi do publicznej modlitwy i nabożeństw, zarządzania dyscypliną, a na koniec do dodatkowych środków i agencji. Fairbairn mówi: "Urząd ten ma związek z nadzorem i opieką nad duszami, a sama jego nazwa oznacza, że kaznodzieje ewangelii są powołani do wykonywania w pewnym stopniu tej samej wierności i troski o nie, jakiej oczekuje się od pasterzy w odniesieniu do ich trzód. "Pamiętajcie na tych, którzy nad wami panują" (Żyd.

13:7). Pastorat z konieczności obejmował zarówno funkcję administracyjną, jak i nauczycielską; jednak nauczanie było bardziej bezpośrednie i widoczne, ponieważ wszystko miało być związane z poznaniem i wiarą w prawdę.

Fairbairn mówi: "W czasach apostolskich jego głównym przedmiotem troski było rozpowszechnianie ewangelii i zakładanie kościołów w wyniku jej propagowania; nadzór i zarządzanie poszczególnymi kościołami zajmowały jedynie drugorzędne miejsce". Mieści się w nim służba pojednania z Jezusem Chrystusem, która następnie towarzyszy budowaniu przez Jezusa Chrystusa. Pod każdym względem jest to służba miłości.

W takiej służbie jest bez wątpienia element kapłański, ponieważ wymaga ona od tych, którzy chcą ją dobrze wykonywać, nie tylko postępowania z ludźmi w imieniu Boga, ale także postępowania z Bogiem w imieniu ludzi, aby towarzyszyli wszystkim swoim posługom słowa i doktryny wstawiennictwem u tronu łaski. "Pastor jest wtedy u szczytu swej godności, gdy z ambony karmi trzodę Pańską świętą doktryną".