Teofil z Antiochii: Theophilus to Autolycus

Oryginalny tytuł:

Theophilus of Antioch: Theophilus to Autolycus

Zawartość książki:

Euzebiusz chwali duszpasterską wierność prymitywnych pasterzy w ich niestrudzonej pracy, aby chronić swoje stada przed herezjami, którymi szatan próbował zagrozić duszom wierzących. Poprzez napomnienia i napomnienia, a następnie poprzez ustne dyskusje i obalenia, walcząc z samymi heretykami, byli oni w stanie odstraszyć pożerające bestie od owczarni Chrystusa.

Taka jest pochwała należna Teofilowi, jego zdaniem, i cytuje on zwłaszcza jego zaginione dzieło przeciwko Marcionowi jako "o nie byle jakim charakterze". "Był jednym z najwcześniejszych komentatorów Ewangelii, jeśli nie pierwszym, i wydaje się, że był najwcześniejszym chrześcijańskim historykiem Kościoła Starego Testamentu.

Jego jedyna pozostała praca, tutaj przedstawiona, wydaje się pochodzić z "ustnej dyskusji", takiej jak instancje Euzebiusza. Wydaje się jednak, że nikt nie przyznał mu należnej pochwały jako założycielowi nauki o chronologii biblijnej wśród chrześcijan, z wyjątkiem tego, że jego wielki następca w czasach nowożytnych, Abp Usher, nie zapomniał złożyć mu tego hołdu w Prolegomenach swoich Roczników.