Temu, co się nie kończy: Treny

Oryginalny tytuł:

To That Which Ends Not: Threnody

Zawartość książki:

To zdumiewająco niezwykłe - a wręcz niemożliwe do sklasyfikowania - dzieło nie jest ani zwykłą elegią dla czterdziestoletniej żony poety i filozofa Michela Deguy, ani po prostu utworem żałobnym. W ostrej poetyckiej prozie i filozoficznych rozważaniach Deguy'a nie ma prawie nic z emocji opowiadanych w spokoju. Te często zdumiewające strony wyrywają raczej ostre krawędzie udręki doświadczanej bezpośrednio po głęboko dotykającej śmierci ukochanej osoby. W tych fragmentach napisanych z głębi samotności żałoby, cały horyzont życia i miłości drży i pada ofiarą erozji znaczenia spowodowanej przerwaniem śmierci. Tutaj wspomnienia i intymne szczegóły z czterdziestu lat wspólnego życia nadają pilności filozoficznej egzegezie i analizie, prowadzonej w dialogu z własną pracą i tradycją. Wspomnienia skłaniają go do grzebania w swoich książkach, odkopywania swojego dorobku w poszukiwaniu śladów obecności, teraz naznaczonej nieobecnością. A jego uważność na życie i język kieruje go do tradycji poezji i myśli, które od dziesięcioleci wpływają na jego pracę, od Homera i Heraklita po Heideggera, Baudelaire'a, Blanchota, Derridę i Nancy'ego. Dokładne i wnikliwe tłumaczenie oraz notatki Roberta Harveya zawsze zwracają uwagę na aluzyjność i inwencję językową Deguy.

Stuart Kendall

Michel Deguy jest jednym z największych poetów i filozofów Francji. Zaprzyjaźniony z najtrwalszymi myślicielami naszej epoki - współpracował z Derridą, Lacoue-Labarthem, Nancy'm i innymi - pisze z desperacką przenikliwością. Subtelny wojownik wytrzymałości, Deguy wydostaje się ze swojego piekła na tyle długo, by opowiedzieć nam, co to znaczy przeczołgać się przez śmierć ukochanego i bliskiego towarzysza. Dostarcza makabrycznego i całkowicie pięknego świadectwa codziennych inwazji straty.

Avital Ronell

Erudycyjna, ale intymna, aluzyjna, ale także głęboko osobista książka „To, co się nie kończy” rejestruje (niekończące się) poszukiwania języka do przetłumaczenia tego, co Deguy nazywa „nieodwracalnym” - przerażająco nieproporcjonalnym doświadczeniem śmierci, która zaciera wszelkie adekwatne określenia. Trzeźwe, przemyślane tłumaczenie Roberta Harveya, momentami dość dosłowne, oferuje anglojęzycznemu czytelnikowi bogatą w treść wersję tego pełnego agonii, bolesnego aktu żałoby.

Peter Connor