Tematy, na które brakuje słów: szara strefa wielkiego głodu

Oryginalny tytuł:

Subjects Lacking Words?: The Gray Zone of the Great Famine

Zawartość książki:

W czasach Wielkiego Głodu w Irlandii biedni ludzie byli miejscami tak "zredukowani", że traktowali się nawzajem z brutalną bezdusznością. Mężowie porzucali żony i dzieci.

Matki wyrywały jedzenie z rąk niemowląt. Sąsiedzi kradli sobie nawzajem racje żywnościowe. Ludzie nawet zabijali dla jedzenia.

Ta bezduszność dotyczyła także zmarłych. Ludzkie ciała były porzucane w masowych grobach lub pozostawiane bez pochówku, aby zostały spustoszone przez psy i świnie, szczury, kruki i mewy.

Pojawiły się również doniesienia o kanibalizmie. W późniejszych latach niektórzy ludzie, którzy sami cierpieli w latach czterdziestych XIX wieku, wstydzili się, że nie okazali ludzkiej solidarności innym w potrzebie. Jednak jeśli były tematy, na które brakowało słów - rzeczy trudne do opisania lub wyjaśnienia - ci, którzy byli w otchłani, mówili o tym.

Osoby, które przeżyły inne kryzysy humanitarne, pokazały, że ludzie są niezwykle odporni. A w przypadku Irlandii nie ma podstaw do łatwego i wyspiarskiego poglądu, że Wielki Głód był "tak głęboko tragiczny, że zbyt traumatyczny, by go wspominać".