Television with Stanley Cavell in Mind
Ten zbiór nowych prac na temat filozoficznego znaczenia telewizji wychodzi od modelu czytania filmów zaproponowanego przez Stanleya Cavella, zgodnie z którym film w całości - łącznie z aktorami i produkcją - wnosi własną inteligencję do swojej realizacji. Z kolei ta inteligencja kształci nas jako widzów, prowadząc nas do rozpoznania i docenienia naszych indywidualnych gustów kinowych oraz lepszego poznania siebie i siebie nawzajem.
Ta interpretacja jest jeszcze bardziej aktualna w przypadku seriali telewizyjnych. Jednak pomimo postępu w filozofii filmu, nie było wielu równoległych analiz etycznych stawek, sposobów ekspresji i moralnej edukacji związanej z serialami telewizyjnymi. Być może najbardziej rzuca się w oczy brak skupienia na doświadczeniu widza.
Cavell podkreślał zdolność kina popularnego do tworzenia wspólnej kultury dla milionów ludzi. Ta moc została rozproszona na inne dzieła i praktyki, w szczególności seriale telewizyjne, które w dużej mierze przywłaszczyły sobie odpowiedzialność za poszerzanie perspektyw swoich odbiorców, rolę niegdyś kojarzoną ze srebrnym ekranem.
Tak jak Cavellowskie czytanie filmów wiązało się z moralnym perfekcjonizmem, tak i ten projekt jest perfekcjonistyczny, rozszerzając podobną estetyczną i etyczną metodę na czytanie małego ekranu. Ponieważ seriale telewizyjne są dziełami publicznymi, a zatem udostępnianymi, a często o zasięgu globalnym, pełnią one rolę edukacyjną - niezależnie od tego, czy jest to zamierzone, czy nie - i umożliwiają widzom zakotwiczenie i docenienie wartości ich codziennych doświadczeń.
William Rothman, Martin Shuster, Elisabeth Bronfen, Hugo Clemot, David LaRocca, Jeroen Gerrits, Stephen Mulhall, Michelle Devereaux, Thibaut de Saint-Maurice, Hent de Vries, Catherine Wheatley, Byron Davies, Sandra Laugier, Paul Standish.
