Telefon komórkowy zmarłego

Opinie czytelników

Sztuka „Dead Man's Cell Phone” autorstwa Sarah Ruhl porusza tematy śmierci, więzi i wpływu technologii na relacje międzyludzkie. Charakteryzuje się dziwnym, uroczym humorem i surrealistyczną eksploracją interakcji kobiety z rodziną zmarłego mężczyzny za pośrednictwem jego telefonu komórkowego. Podczas gdy wielu recenzentów chwali unikalną narrację i emocjonalną głębię, inni krytykują aspekty fabuły jako naciągane lub zbyt chaotyczne.

⬤ Unikalna i dobrze napisana fabuła, która angażuje się w głębokie tematy.
⬤ Postacie są wiarygodne i ludzkie, co pozwala nawiązać więź z widzami.
⬤ Skutecznie zabawny i czarujący w swoich dziwactwach.
⬤ Zachęca do kontemplacji nad życiem, śmiercią i śladami, które po sobie zostawiamy.
⬤ Oferuje mieszankę surrealizmu i emocjonalnej złożoności.

⬤ Niektórzy uważają, że część fabuły jest naciągana i przesadzona.
⬤ Kilku recenzentów uważa, że humor jest płaski lub wymuszony.
⬤ Krytyka działań głównego bohatera za nielogiczne lub nierealistyczne.
⬤ Jeden z recenzentów wspomniał o słabej digitalizacji wersji na Kindle.
⬤ Postrzegana jako wymagająca doświadczonego reżysera dla najlepszej prezentacji.

(na podstawie 25 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Dead Man's Cell Phone

Zawartość książki:

"Satyra to jej tlen.... W swojej nowej dziwnej komedii, Dead Man's Cell Phone, Sarah Ruhl jest zawsze witalna w swoich lirycznych i kąśliwych ujęciach tego, jak się zachowujemy." - The Washington Post.

"Zwariowane badanie przez Ruhl cienkiej jak brzytwa granicy między życiem a śmiercią dostarcza świeżego i humorystycznego spojrzenia na czasy, w których żyjemy." - Variety.

"Sarah Ruhl ma niesamowitą wyobraźnię i jest nieustraszona w wyborze tematu. Jest oryginalna." - Molly Smith, dyrektor artystyczny, Arena Stage.

Nieustannie dzwoniący telefon komórkowy w cichej kawiarni. Nieznajomy przy sąsiednim stoliku, który ma dość. I martwy człowiek - z wieloma luźnymi końcami. Tak zaczyna się Dead Man's Cell Phone, szalenie pomysłowa nowa komedia dramatopisarki Sarah Ruhl, laureatki MacArthur "Genius" Grant i finalistki nagrody Pulitzera za sztukę The Clean House. To dzieło o tym, jak upamiętniamy zmarłych - i jak to upamiętnianie nas zmienia - to odyseja kobiety zmuszonej do konfrontacji z własnymi założeniami dotyczącymi moralności, odkupienia i potrzeby łączenia się w świecie opętanym technologią.

Sztuki Sarah Ruhl były wystawiane w teatrach w całym kraju, w tym między innymi w Lincoln Center Theatre, Goodman Theatre, Arena Stage, South Coast Repertory, Yale Repertory Theatre, Berkeley Repertory Theatre, a także na arenie międzynarodowej. Jest laureatką Susan Smith Blackburn Prize (za The Clean House, 2004), Helen Merrill Emerging Playwrights Award oraz Whiting Writers' Award. The Clean House był finalistą Nagrody Pulitzera w 2005 roku. Jest członkinią 13P i New Dramatists.