Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Text and Supertext in Ibsen's Drama
Podejście Briana Johnstona do Ibsena, obecnie dobrze znane, jest niepodobne do żadnego innego.
Johnston postrzega dwanaście realistycznych sztuk Ibsena jako jedno cykliczne dzieło, którego realistyczna metoda kryje w sobie znacznie większą poetycką intencję, niż wcześniej podejrzewano. Wierzy, że cykl ten stanowi jedno z najważniejszych dzieł europejskiej wyobraźni, porównywalne skalą do Goethego czy Dantego.
Pokazał, że Ibsen jest spadkobiercą sztuki i myśli romantycznej i heglowskiej, dostosowując to dziedzictwo do okoliczności swoich czasów. Praca ta pokazuje, w jaki sposób język i scena, postacie i rekwizyty dramatów Ibsena ustanawiają śmiały i dalekosiężny cel teatralny: nic innego jak opis naszej biologicznej i kulturowej tożsamości w jej wielowarstwowej całości. Johnston argumentuje, że realistyczny tekst Ibsena, stymulując wygląd dziewiętnastowiecznego życia, obiektywnie i precyzyjnie buduje alternatywny obraz, w którym archetypowe postacie i sytuacje z naszej kulturowej przeszłości zawłaszczają realistyczną scenę.
W ten sposób postrzega strategię Ibsena w jego realistycznych sztukach jako dwojaką: (1) dialektyczną subwersję dziewiętnastowiecznej rzeczywistości przedstawionej w sztukach oraz (2) wymuszone odzyskanie archetypu z przeszłości, w procedurze podobnej do Jamesa Joyce'a w Ulissesie. Przez supertekst Johnston rozumie rezerwuar kulturowych odniesień, z którego Ibsen nieustannie czerpał w swojej realistycznej twórczości, podobnie jak we wcześniejszych dramatach poetyckich i historycznych.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)