Techne, od neoklasycyzmu do postmodernizmu: Zrozumieć pisanie jako użyteczną, możliwą do nauczenia sztukę

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Techne, from Neoclassicism to Postmodernism: Understanding Writing as a Useful, Teachable Art

Zawartość książki:

Ostatnia prowokacyjna sugestia Kelly Pender - że to właśnie przez pozorną opozycję między "zamkniętym" a "otwartym" samo pisanie zostało zmarginalizowane w klasie pisania - jest niezwykle wnikliwym punktem, który zasługuje na poważne rozważenie w społeczności retoryki i kompozycji. -John Muckelbauer, autor Invention and the Future: Rhetoric, Postmodernism, and the Problem of Change Słowo techne nie ma odpowiednika w języku angielskim i dlatego jest zwykle rozumiane jako jeden z trzech terminów, które przybliżają jego oryginalne greckie znaczenie: sztuka, umiejętność, rzemiosło.

Jako rodzaj produktywnej wiedzy, techne jest często definiowane poprzez ścisły związek z racjonalnością i instrumentalnością. TECHNE, OD NEOKLASYCYZMU DO POSTMODERNIZMU: ZROZUMIEĆ PISANIE JAKO UŻYTECZNĄ, NAUCZALNĄ SZTUKĘ to książka o związkach między wieloma znaczeniami tego złożonego terminu. Kelly Pender opowiada historię obecności techne w rozwoju retoryki i kompozycji jako dyscypliny akademickiej w połowie XX wieku, wpływu teorii postmodernistycznej na ten rozwój oraz tego, co jest często nauczane lub nie jest nauczane pod rubryką "pisania" na współczesnych kursach kompozycji.

Argumenty TECHNE, OD NEOKLASYCYZMU DO POSTMODERNIZMU dotyczące tych relacji mają charakter dekonstrukcyjny i starają się podważyć niektóre z najbardziej zakorzenionych binariów dotyczących tego, czym jest pisanie i jak (lub czy) powinno być nauczane. Aby przedstawić te argumenty, TECHNE, OD NEOKLASYCYZMU DO POSTMODERNIZMU wykorzystuje dokonane przez Samuela Webera ponowne tłumaczenie Heideggerowskiego terminu "Ge-stell" jako formy umiejscowienia, aby pokazać, w jaki sposób teorie kompozycji i pedagogiki oparte na techne działają jednocześnie, aby "zamknąć" i "otworzyć" możliwości doświadczania pisania jako z natury wartościowego, nieracjonalnego sposobu przekazywania.

KELLY PENDER jest doktorem anglistyki Uniwersytetu Purdue. Jest adiunktem języka angielskiego na Virginia Tech, gdzie prowadzi zajęcia z profesjonalnego pisania, dyskursu publicznego, teorii krytycznej i retoryki klasycznej.

Prezentowała referaty na licznych konferencjach, a jej prace ukazywały się w czasopismach takich jak Postmodern Culture, Composition Studies i Rhetoric Society Quarterly. Jej zainteresowania badawcze obejmują historię i teorię retoryki i kompozycji, teorię krytyczną oraz retorykę medyczną, w szczególności retorykę ryzyka genetycznego i zapobiegania chorobom.