The Post-Cinema Theater: Problems of Synthetic Productions
Problem syntezy sztuk jest od dziesięcioleci palącym zagadnieniem zarówno dla teoretyków, jak i praktyków sztuki. Wraz z pojawieniem się kinematografii, jej wpływ na teatr był kwestią czasu.
Pierwsze eksperymenty z syntezą tych dwóch sztuk postawiły reżyserów przed nieznanymi wcześniej teoretycznymi i praktycznymi problemami interakcji między technogenicznymi i "żywymi" elementami produkcji. W rezultacie pojawiła się obiektywna potrzeba zbadania konceptualnych powiązań w dziele teatralnym opartym na interakcji kodów artystycznych dwóch sztuk przestrzennych i czasowych.
Aby produkcja syntetyczna była realna, proces jej tworzenia wymaga przełożenia "języka" sztuki, z której zapożyczenie jest dokonywane, na "język" sztuki, do której zapożyczenie jest włączane. To, podsumowując problematyczne pole, oznacza, że konieczne jest dostosowanie i przekształcenie wytworzonych zapożyczeń, co prowadzi do pytania o znaczenie zrozumienia i wypracowania interdyscyplinarnych powiązań w ramach produkcji syntetycznych.