Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 5 głosach.
The Theater Is in the Street: Politics and Public Performance in 1960s America
W latach sześćdziesiątych XX wieku SNCC Freedom Singers, The Living Theatre, Diggers, Art Workers Coalition i Guerrilla Art Action Group połączyły sztukę i politykę, wystawiając nieoczekiwane i nieproszone przedstawienia w przestrzeni publicznej. Dzięki ich aktywizmowi i reakcji, jaką wywołał, sztuka, teatr i polityka zaczęły się zbiegać i zyskały nową widoczność w życiu codziennym. Podczas gdy ich konkretne wizje polityczne różniły się, grupy te podzielały impuls do wystawiania przedstawień i akcji publicznie - "na ulicach" - unikając muzeów, teatrów i innych konwencjonalnych sal kultury. Bradford D. Martin przedstawia szczegółowe portrety każdej z tych grup i analizuje, dlaczego przyjęły one publiczne występy jako narzędzie do wyrażania i rozwijania swojej polityki.
W czasie, gdy Nowa Lewica i kontrkultura były na fali wznoszącej, artyści ci odzwierciedlali polityczny i kulturowy radykalizm dekady i pomogli zdefiniować nową estetykę. Działacze na rzecz praw obywatelskich zmobilizowali śpiew w walce o desegregację, wprowadzając żywą formę muzyczną do przestrzeni publicznej. Living Theatre był zwieńczeniem żmudnego dążenia do połączenia celów artystycznych i politycznych, prowadząc publiczność z teatrów na ulice, aby rozpocząć "piękną anarchistyczną rewolucję bez użycia przemocy". The Diggers w zabawny sposób zaangażowali kontrkulturę San Francisco w politykę poprzez swoje karnawałowe akcje publiczne. Art Workers Coalition i Guerrilla Action Art Group starały się zakłócić konwencjonalny świat sztuki, organizując protesty w nowojorskich muzeach i wokół nich.
Kwestionując wartości i założenia, które oddzielały sztukę od polityki, grupy te nie tylko ustanowiły publiczny performance jako uzasadnioną estetykę, ale także zapewniły nowe kreatywne słownictwo dla przyszłych pokoleń artystów. Ich ciągłe zaangażowanie w ruch wyzwolenia kobiet, wiejskie komuny i polityczny teatr uliczny w latach siedemdziesiątych i później podważa popularny mit, że aktywiści oderwali się od polityki po latach sześćdziesiątych.