Te drzewa, te liście, ten kwiat, ten owoc: Poems: Wiersze

Opinie czytelników

Książka jest chwalona za szczerą i mocną poezję, uchwycenie surowych emocji związanych ze stratą, imigracją i osobistymi doświadczeniami. Wiersze są znane ze swojej przejrzystości i umiejętnego rzemiosła, z widoczną łatwością wyrażając wpływowe stwierdzenia.

Wiersze są prawdziwe, emocjonalne i mocne; głęboko rezonują z tematami straty, imigracji i osobistych doświadczeń. Zbiór prezentuje umiejętne rzemiosło i dostarcza wpływowych wiadomości z jasnością i płynnością. Wielu czytelników docenia przystępność wierszy, uznając je za odpowiednie dla młodszych odbiorców.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać wiersze za zbyt łatwe do napisania, prawdopodobnie pozbawione złożoności lub głębi bardziej pracochłonnych dzieł. Istnieje wskazanie, że portret rodziny, w szczególności postać ojca, może być źródłem dyskomfortu lub może nie współgrać z każdym czytelnikiem.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

These Trees, Those Leaves, This Flower, That Fruit: Poems: Poems

Zawartość książki:

Finalista Kingsley Tufts Poetry Award

Przemyślany nowy zbiór wierszy, który dekonstruuje zwodniczo proste pytanie, co to znaczy być dobrym - dobrym człowiekiem, dobrym obywatelem, dobrym nauczycielem, dobrym poetą, dobrym ojcem.

W "These Trees, Those Leaves, This Flower, That Fruit" Hayan Charara przedstawia czytelnikom zestaw ambitnych analiz, napisanych charakterystycznym dla siebie wierszem. Podejmuje się zadania filozofów, walczy z naukowcami i analizuje puste gesty empatii, obnażając niebezpieczeństwa związane z myśleniem, że jesteśmy "oddzieleni / od (naszych) myśli i doświadczeń". W końcu "żadne dzieło miłości / nie rozkwitnie z poczucia winy, strachu lub pustki serca". Ale w jaki sposób działamy w oparciu o pełnię serca? Jak, wiedząc, że "ludobójstwo jest wpisane w nasze najwcześniejsze i najświętsze teksty"?

Przemyślany, ale nigdy nie kaznodziejski, Charara siedzi obok nas, dając nam dostęp do niezliczonych życiowych dylematów: zmiażdżenia pająka, kiedy obiecaliśmy, że tego nie zrobimy, bliskiego szaleństwa z powodu płaczu noworodka, urazy do naszych kochanków za to, co wydarzyło się we śnie. "Dobre wiersze muszą być pisane z wnętrza poety", przypomina się nam. I właśnie tam się znajdujemy: wewnątrz żywego i etycznego umysłu, zabawianego przez dobre towarzystwo Charary, nawet jeśli dobroć rzuca nam wyzwanie, by zrobić więcej.