Tayma' I: Archaeological Exploration, Palaeoenvironment, Cultural Contacts
Badania archeologiczne w północno-zachodniej części Półwyspu Arabskiego nasiliły się w ciągu ostatnich 15 lat. Jednym z głównych miejsc w regionie jest starożytna oaza Tayma, znana jako centrum handlowe na tak zwanym Szlaku Kadzidła łączącym Arabię Południową ze wschodnim regionem Morza Śródziemnego.
W kontekście tych nowych badań, multidyscyplinarny projekt Saudyjskiej Komisji Turystyki i Dziedzictwa Narodowego (SCTH) i Departamentu Orientu Niemieckiego Instytutu Archeologicznego (DAI) bada archeologię i starożytne środowisko Tayma' od 2004 roku. Głównym celem tego projektu było opracowanie nowych perspektyw dla tego miejsca i regionu, charakteryzujących się opracowaniem lokalnych kontekstów społeczno-kulturowych i gospodarczych. Do tej pory Tayma' była znana głównie ze źródeł egzogenicznych.
Niniejszy tom jest pierwszym z serii publikacji saudyjsko-niemieckiego projektu archeologicznego i koncentruje się na trzech podstawowych aspektach badań w Tayma': obecna eksploracja archeologiczna oazy jest kontekstualizowana z wcześniejszymi i trwającymi badaniami w regionie, oferując jednocześnie pierwszy przegląd historii osadnictwa w tym miejscu, która mogła rozpocząć się już ponad 6000 lat temu.
Nowe informacje na temat paleośrodowiska zostały dostarczone przez wieloproksy- analizę osadów z paleolake bezpośrednio na północ od osady. Wyniki wskazują na wczesnoholoceński okres wilgotny w regionie, który jest krótszy niż tak zwany afrykański okres wilgotny.
Nagłe wysuszenie około 8 ka BP, znane z innych regionów Bliskiego Wschodu, jest również potwierdzone w północno-zachodniej Arabii. Rekonstrukcja dawnej roślinności tego miejsca i jego okolic pokazuje, że uprawa w oazie Tayma' rozpoczęła się w V tysiącleciu p.n.e. od winogron i fig, a nie od palmy daktylowej.
Według badań hydrologicznych dotyczących zasobów wodnych, warstwy wodonośne wód gruntowych stanowiły główne źródło lokalnego zaopatrzenia w wodę. Były one eksploatowane przez studnie, z których niektóre zostały zidentyfikowane na obszarze starożytnej oazy. Wreszcie, od czasów wczesnych podróżników do północno-zachodniej Arabii zaobserwowano dowody kontaktów kulturowych w zapisach z miejsca, które było okupowane przez ostatniego króla babilońskiego, Nabonidusa (556-539 pne) przez dziesięć lat.
Historyczno-archeologiczny esej na temat Egiptu i Arabii, a także studium na temat niejednoznacznych relacji między Asyrią a Arabią - charakteryzujących się konfliktem i handlem - rzucają nowe światło na stosunki zagraniczne starożytnego Tayma".