Wallpapers in Historic Preservation
Tapetowane i obramowane ściany były ważną cechą amerykańskich wnętrz w XVIII, XIX i na początku XX wieku. Zawieszki papierowe, zarówno importowane, jak i produkcji krajowej, były szerzej stosowane, niż mogłoby się wydawać w wielu naszych odrestaurowanych budynkach. Pod koniec XVII i na początku XVIII wieku amerykańskie ściany były nie tylko bielone, malowane i "boazeryjne", ale także obwieszane różnymi materiałami. Angielski gość z 1750 roku, James Birket, skomentował liczbę pokoi w Newport na Rhode Island, które były obwieszone zadrukowanym płótnem i papierem. Istnieje również dokumentacja z XVIII wieku dotycząca wykorzystania skórzanych i tekstylnych wieszaków ściennych w tym kraju. Już w 1700 r. tapety zostały zarejestrowane wśród zapasów bostońskiego kupca, a pod koniec XVIII wieku papierowe wieszaki były dostępne zarówno dla klasy średniej, jak i dla bogatych. Amerykańscy reklamodawcy twierdzili, że "niskie ceny, po których będą sprzedawane, sprawią, że tapetowanie będzie tańsze niż bielenie". Łatwe w transporcie papiery były dostępne w zaskakująco wczesnych terminach nie tylko w ośrodkach miejskich na wybrzeżu, ale także na prowincji. W latach czterdziestych XIX wieku industrializacja zmieniła branżę produkcji tapet i sprawiła, że stały się one dostępne dla przeciętnego gospodarstwa domowego.
Apetyt na papier był stymulowany przez producentów: ich reklamy w tym okresie promowały tapety do użytku w kościołach, bankach i biurach, a także w domach. Wynikająca z tego popularność wzorzystych ścian znajduje odzwierciedlenie w statystykach rosnącej produkcji. W 1840 roku obserwatorzy branży donosili, że kraj ten wyprodukował dwa miliony rolek papieru. W latach osiemdziesiątych XIX wieku papier był standardowym wykończeniem ścian, a produkcja wzrosła do 100 milionów rolek w 1890 roku. Szał na tapety trwał aż do I wojny światowej, dla niemal każdego możliwego zastosowania, od żłobków po sklepy mięsne. Architekci coraz częściej określali tapety w swoich projektach, a wiele przykładów z końca XIX wieku przetrwało zarówno na miejscu, jak i na fotografiach. Obecnie tapety rzadko są brane pod uwagę przy renowacji wnętrz. Należy jednak pamiętać, że XVIII- i XIX-wieczni właściciele, architekci i budowniczowie mogli wizualizować pewne przestrzenne efekty światła, ciepła, nastroju i proporcji zależne od użycia tapet - efekty, które są całkowicie zniekształcone, gdy ściany są pomalowane na jednolity kolor. Dlatego próby stworzenia pokoi w odrestaurowanych domach wymagają starannego rozważenia odpowiedniego wykończenia ścian wewnętrznych. Prawdopodobieństwo użycia tapety powinno zostać rozpoznane i zbadane.
Niezależnie od tego, czy celem jest dokładne przywrócenie wnętrza do konkretnej daty, czy też oddanie atmosfery danego okresu, tapeta może pozytywnie przyczynić się do ogólnego sukcesu renowacji. Dążąc do dokładnego odtworzenia, należy zachować wysoki poziom obiektywizmu i starannie rozważyć dowody. Istnieją pewne pułapki, których należy unikać przy wyborze papieru. Nie każdy papier zapewni odpowiednią atmosferę historyczną, a znalezienie odpowiedniego udokumentowanego papieru nie zawsze jest łatwe. Wiele drogo odrestaurowanych pokoi z końca XIX wieku zostało nieświadomie oklejonych reprodukcjami wyraźnie XVIII-wiecznych wzorów, które były łatwo dostępne. Osobiste gusta zarządu, lokalnych dekoratorów, wpływowych darczyńców lub komitetów wolontariuszy mogą stanowić duży problem. Często po przeprowadzeniu profesjonalnych badań ujawniających rzeczywisty papier, który został użyty w danym pomieszczeniu, wyniki są ignorowane przez członków wpływowego komitetu, którzy uważają papier za brzydki, a zatem "nieodpowiedni". Impuls do dekorowania zgodnie z gustem XX wieku jest powszechnie dozwolony, ale powinien być stłumiony. Jeśli papier ma zostać powieszony, należy starannie wybrać wzory zgodne z wszelkimi dowodami znalezionymi na miejscu lub współczesne do docelowej daty renowacji i rodzaju pomieszczenia.