Ocena:

Recenzenci chwalą „Dancing in Blackness: A Memoir” za wciągającą narrację i głęboki wgląd w doświadczenia autora, podkreślając wpływową rolę Halifu Osumare w świecie tańca. Książka jest ceniona za swój naukowy wkład i inspirującą narrację, przemawiającą zarówno do tancerzy, jak i zwykłych czytelników.
Zalety:Dobrze napisana i naukowa, wciągająca opowieść, unikalny wgląd w czarny taniec, oferuje wizję dynamicznego nauczyciela, angażuje czytelników niezależnie od ich tanecznego pochodzenia, celebruje znaczącą postać kulturową.
Wady:W recenzjach nie wymieniono żadnych konkretnych wad, ale potencjalnym ograniczeniem może być niszowe skupienie się na czarnym tańcu, które może nie spodobać się wszystkim odbiorcom.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Dancing in Blackness: A Memoir
Nagroda Amerykańskiego Towarzystwa Estetycznego im. Selmy Jeanne Cohen w dziedzinie estetyki tańca
Before Columbus Foundation American Book Award
Dancing in Blackness to osobista podróż profesjonalnej tancerki przez cztery dekady, przez trzy kontynenty i 23 kraje oraz przez decydujące momenty w historii czarnego tańca w Ameryce. W tym pamiętniku Halifu Osumare zastanawia się nad tym, co czerń i taniec oznaczały dla jej życia i międzynarodowej kariery.
Historia Osumare rozpoczyna się w San Francisco w latach sześćdziesiątych XX wieku, pośród Ruchu Czarnej Sztuki, czarnych bojowników i hipisowskiej kontrkultury. To właśnie tam, jak sama mówi, wybrała taniec jako swoją własną rewolucyjną deklarację. Osumare opisuje swoje doświadczenia jako młodej czarnoskórej tancerki w Europie, uczącej baletu jazzowego i zakładającej własny zespół taneczny w Kopenhadze. Po przeprowadzce do Nowego Jorku tańczyła z Rod Rodgers Dance Company i brała udział w integracji programów w Lincoln Center. Po przeprowadzeniu badań terenowych w Ghanie, Osumare wróciła do Kalifornii i pomogła rozwinąć czarną scenę taneczną w Oakland. Osumare przedstawia czytelnikom niektóre z najważniejszych artystycznych osób, z którymi współpracowała w trakcie swojej kariery, w tym Katherine Dunham, Pearl Primus, Jean-Leon Destine, Alvin Ailey i Donald McKayle.
Osumare, obecnie naukowiec zajmujący się czarnymi studiami, wykorzystuje swoje niezwykłe doświadczenia, aby ujawnić pomijane sposoby, w jakie taniec był istotnym narzędziem w walce czarnych o uznanie, sprawiedliwość i wzmocnienie pozycji. Jej wspomnienia to inspirująca historia wybitnej artystki tańca, która odważnie rozwinęła i ogłosiła swoją tożsamość jako czarnoskóra kobieta.