Taniec samotnego lisa: Moja autobiografia

Opinie czytelników

Autobiografia Ruskina Bonda jest powszechnie chwalona za szczerą opowieść, żywe obrazy i prostotę. Czytelnicy doceniają wgląd w życie Bonda jako pisarza i jego doświadczenia dorastania w Indiach, zwłaszcza w kontekście wydarzeń historycznych. Styl narracji jest opisywany jako wciągający i przystępny, pozwalając czytelnikom głęboko połączyć się z jego podróżą. Niektóre recenzje wspominają jednak o pewnych aspektach książki, które można by poprawić, w tym o pośpiesznym zakończeniu i postrzeganej wysokiej cenie.

⬤ Szczera opowieść, która rezonuje z czytelnikami.
⬤ Żywe obrazy i silne poczucie miejsca, szczególnie w odniesieniu do życia w Indiach.
⬤ Prosty i przystępny styl pisania, dzięki czemu łatwo jest połączyć się z doświadczeniami Bonda.
⬤ Wciągający wgląd w jego życie, w tym relacje rodzinne i refleksje kulturowe.
⬤ Książka opisywana jest jako inspirująca i nostalgiczna, wywołująca silne emocje.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że niektóre części książki, zwłaszcza zakończenie, zostały napisane w pośpiechu.
⬤ W jednej z recenzji wspomniano o dyskomforcie związanym z odniesieniami do członków rodziny.
⬤ Cena książki została uznana przez niektórych za wysoką, szczególnie w przypadku wersji Kindle.

(na podstawie 142 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Lone Fox Dancing: My Autobiography

Zawartość książki:

Ponad sześćdziesiąt lat, dla wielu czytelników - w każdym wieku.

W dużych miastach, małych miasteczkach i małych wioskach - Ruskin Bond był najlepszym towarzyszem. Zabawiał, czarował, a czasem straszył swoimi książkami i opowieściami, otwierając nam oczy na piękno codzienności i świata przyrody. Sprawiał, że uśmiechaliśmy się, gdy nasz nastrój był niski, i podtrzymywał nas, gdy się potknęliśmy.

Teraz, w tej genialnie czytelnej autobiografii - jego książce książek - jeden z największych indyjskich pisarzy pokazuje nam korzenie wszystkiego, co napisał. Zaczyna od snu i delikatnego nawiedzenia, po czym zabiera nas do idyllicznego dzieciństwa w Jamnagar nad Morzem Arabskim - gdzie skomponował swój pierwszy wiersz - i New Delhi na początku lat czterdziestych - gdzie znalazł materiał do swojego pierwszego opowiadania. Był to krótki okres szczęścia, który zakończył się rozstaniem rodziców i przedwczesną śmiercią ukochanego ojca. Poszukiwanie towarzystwa i bezpieczeństwa, podcięte przez zaciekłą niezależność i skłonność do podejmowania ryzyka, wpłynie na każdy wybór dokonany przez resztę jego życia.

Z niewymuszoną intymnością i szczerością Bond wspomina czasy spędzone w szkole z internatem w Shimli i ferie zimowe w Dehradun, kiedy to próbował pogodzić się z poczuciem opuszczenia, nawiązał przyjaźnie, odkrył wspaniałe książki i odnalazł swoje prawdziwe powołanie. Zdeterminowany, by zostać pisarzem, spędził cztery trudne lata w Anglii, od 1951 do 1955 roku, i przejmująco pisze o swojej samotności tam, nawet gdy dotrzymał obietnicy złożonej samemu sobie i stworzył książkę - klasyczną powieść o dorastaniu Pokój na dachu. Narodziła się ona z jego tęsknoty za "atmosferą Indii" - domu, do którego powrócił jeszcze przed publikacją powieści, podejmując ryzyko, które okazało się najlepszą decyzją, jaką podjął.

W ostatniej, wspaniałej części autobiografii pisze o utracie niepokoju i osiedleniu się na wzgórzach Mussoorie, w otoczeniu hojnych drzew, mgły i słońca, śpiewu ptaków, nieuchwytnych wielkich kotów, nowych przyjaciół i ekscentryków - oraz rodziny, która rosła wokół niego i uczyniła go swoim.

Pełna anegdot, ciepła i delikatnego dowcipu.

Często głęboko poruszająca i zawsze ze wspaniałym wyczuciem czasu i miejsca - i zawierająca ponad pięćdziesiąt fotografii, niektóre z nich nigdy wcześniej nie widziane - Lone Fox Dancing to książka o subtelnej, trwałej magii, jak sam Ruskin Bond.