Taniec bez kroków

Opinie czytelników

Książka jest pamiętnikiem Paula Bendixa, który bada swoje życie jako quadriplegic po brutalnym przestępstwie, łącząc humor, inspirację i głębokie spostrzeżenia na temat życia z ograniczeniami fizycznymi. Oferuje unikalne spojrzenie na odporność i ludzkiego ducha, jednocześnie bawiąc czytelników dowcipnymi narracjami i osobistymi anegdotami.

⬤ Książka jest zabawna z suchym dowcipem i humorystycznymi narracjami
⬤ dostarcza inspiracji i wglądu w pokonywanie przeciwności
⬤ pięknie napisana z emocjonalną głębią
⬤ perspektywa autora z wózka inwalidzkiego oferuje nowe, przemyślane spojrzenie na życie
⬤ czytelnicy doceniają połączenie humoru i szczerej autorefleksji.

Niektórzy czytelnicy mogą nie docenić poważnego wydźwięku książki, ponieważ dotyczy ona brutalnej zbrodni i jej następstw; pamiętnik może dotykać drażliwych tematów, z którymi niektórym czytelnikom może być trudno się zmierzyć.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Dance Without Steps

Zawartość książki:

W WIEKU 21 LAT PAUL BENDIX ZOSTAŁ STRZELONY W TRAKCIE ULICZNEGO NAPADU I SPARALIŻOWANY - a w Tańcu bez kroków zabiera nas w podróż przez kolejne cztery dekady swojego życia. Stoimy za jego łokciem, gdy jedną, nieczułą ręką przygotowuje zupę grochową.

Uczestniczymy w jego podróżach na wózku inwalidzkim przez podmiejskie śródmieścia i poznajemy niebezpieczeństwa związane z braniem prysznica. W "Dance Without Steps" nie ma jednak miejsca na użalanie się nad sobą, gdyż jego autor spogląda prosto w oczy na życie, które mu dano i na zawiłości, które się z nim wiążą. Nie ma niczego, na co Bendix bałby się spojrzeć, niczego, co zachwiałoby jego humanitarną równowagą i filozoficznym opanowaniem, nawet gdy bez wahania spogląda wstecz na samą strzelaninę, która miała sprawić, że będzie mógł używać tylko jednej ręki i jednej nogi.

Jeśli nie z łatwością, to z humorem, godnością i wdziękiem, Bendix w pełni wykorzystuje życie niekończących się dostosowań.

Jego niepełnosprawność pogarsza się przez dziesięciolecia, ale jego życie się rozwija - jak w przypadku budowania dobrego małżeństwa i równoważenia ról pomocnika i pomocnika. Podróżuje ze swoją ukochaną żoną, wytrwale uprawia ogród, obserwuje ciekawostki otaczającego go świata - i zawsze pisze.

Jako chłopiec, jedyna odpowiedzialna postać wśród słabego ojca, młodszego brata i głęboko neurotycznej matki, Bendix nabrał nawyku niezbędności dla innych, a także tolerancji, hojności i wyrozumiałości, które pozostały mu przez całe życie. Katastrofa, która go spotkała, zmiażdżyłaby innych, ale jego własna odwaga jest bezgraniczna - nie tylko wtedy, gdy zostaje postrzelony, ale także wiele lat później, gdy jego żona umiera na raka i pozostawia w jego życiu dziurę wielkości połowy ziemi. W swojej zdolności do obserwowania bez osądzania, do cierpienia bez użalania się nad sobą i do śmiechu bez drwin, Bendix jest w towarzystwie Chaucera, Swifta i Becketta, a jednocześnie pisze w przejrzystym stylu podobnym do Josepha Addisona lub E.

B. White'a. Jego książka to wyjątkowa i jasna podróż, odważna ponad wyobrażenie.