Tańczący jakobini: Wenezuelska genealogia latynoamerykańskiego populizmu

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Dancing Jacobins: A Venezuelan Genealogy of Latin American Populism

Zawartość książki:

Od czasu uzyskania niepodległości od Hiszpanii, w republikańskiej wyobraźni Ameryki Łacińskiej wszechobecny jest pewien trop: niekończący się antagonizm między cywilizacją a barbarzyństwem jako niemożliwymi do pogodzenia biegunami, w ramach których toczy się życie narodu. Książka ta postrzega ten trop nie tylko jako fantazmatyczną projekcję postkolonialnych elit obawiających się sektorów ludowych, ale także jako symptom upartego historycznego kłopotu: cyklicznego uporu, z jakim subaltern populacje groźnie powracają do przestrzeni publicznej narodu w postaci tłumów.

Skupiając się na Wenezueli, ale odnosząc się do reszty Ameryki Łacińskiej i czerpiąc z bogatej literatury teoretycznej, w tym autorów takich jak Derrida, Foucault, Lacoue-Labarthe, Nancy, Lyotard, Laclau, Taussig i inni, Dancing Jacobins jest genealogicznym badaniem z natury populistycznej "monumentalnej rządowości", która w odpowiedzi na tę trudną sytuację zaczęła kształtować się w tym kraju w momencie uzyskania niepodległości. Opierając się na boliwariańskiej teologii politycznej, przedstawiciele narodu lub "tańczący jakobini" rekurencyjnie czerpią z repertuaru popiersi, portretów i konnych posągów bohaterów narodowych rozsianych po całej Wenezueli w montażu pomników i tańca - lub uniwersalnych i partykularnych. Monumentalizują się oni na scenie politycznej jako potężnie posągowe, ale czasami rozedrgane odbicie ogólnej woli narodu.

Do dziś nerwowa oscylacja między tłumem a ludowością, nieodłącznie związana z tą formą rządów, wpłynęła na instytucje i konstrukcje republiki, od suwerennego "ludu" po heroiczne wyobrażenie narodu, jego teksty konstytucyjne, postacie reprezentacyjne, struktury parlamentarne i, co nie mniej ważne, armię. Poprzez ten ruch gromadzenia i rozpraszania, instytucje te są przez cały czas nawiedzane i nasycane od wewnątrz przez tłumy, które w przeciwnym razie miały kształtować, kształtować i adresować.