Tańczące boginie: Folklor, archeologia i początki europejskiego tańca

Opinie czytelników

Książka oferuje dogłębną eksplorację bałkańskich tańców i ich kulturowego znaczenia, przeplatając historię, antropologię i mitologię. Jest chwalona za obszerne badania, czytelność i umiejętność łączenia różnych aspektów wschodnioeuropejskich tradycji ludowych, choć może być zbyt gęsta dla zwykłych czytelników.

⬤ Dobrze zbadana i wnikliwa, dostarczająca fascynujących spostrzeżeń kulturowych, historycznych i antropologicznych.
⬤ Wciągający styl pisania, który sprawia, że złożone tematy stają się przystępne.
⬤ Bogata w szczegóły eksploracja relacji między tańcem, społecznością i rytuałami.
⬤ Zawiera cenne wizualne przedstawienia i obszerną bibliografię do dalszej lektury.
⬤ Podkreśla znaczenie ról kobiet i starożytnych zwyczajów w tańcu.

⬤ Może być zbyt akademicka lub szczegółowa dla zwykłych czytelników, którzy wolą lżejszy materiał.
⬤ Niektóre sekcje mogą być nużące ze względu na dużą ilość szczegółów.
⬤ Skupia się w dużej mierze na perspektywach naukowych, co może nie spodobać się każdemu.
⬤ Niektóre tematy, takie jak szamanizm w tańcu, są poruszane dopiero w dalszej części książki.

(na podstawie 19 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Dancing Goddesses: Folklore, Archaeology, and the Origins of European Dance

Zawartość książki:

Od południowej Grecji po północną Rosję, ludzie od dawna wierzą w żeńskie duchy, przynoszące płodność, które spędzają noce i dnie tańcząc na polach i w lasach. Duchy te były tak atrakcyjne, że zamieszkały również w dziewiętnastowiecznej literaturze romantycznej.

Elizabeth Wayland Barber, z wykształcenia archeolog i językoznawca, z zamiłowania tancerka ludowa, przeszukała wiedzę etnograficzną i raporty archeologiczne ze wschodniej i południowo-wschodniej Europy, tłumacząc czarujące opowieści ludowe o tych "tańczących boginiach", a także relacje naocznych świadków tradycyjnych rytuałów - teksty, które oferują nowe spojrzenie na taniec w społeczeństwie agrarnym. Następnie śledzi te boginie i ich tańce od Rzymian i Greków do pierwszych rolników w Europie.

Po drodze lokalizuje pochodzenie wielu zwyczajów, w tym kolorowania pisanek i rzucania ryżem w pannę młodą. Rezultatem jest historia detektywistyczna jak żadna inna i radosne przypomnienie o ludzkiej potrzebie tańca.