Tamy, wysiedlenia i złudzenie rozwoju: Cahora Bassa i jej dziedzictwo w Mozambiku, 1965-2007

Opinie czytelników

Książka „Dams, Displacement and the Delusion of Development” autorstwa Allena i Barbary Isaacmanów stanowi kompleksową i szczegółową analizę projektu zapory Cahora Bassa w Mozambiku, podkreślając związane z nim kontrowersje i wpływ na środowisko. Książka zagłębia się w historyczny, polityczny i społeczny wymiar rozwoju, co czyni ją niezbędną lekturą do zrozumienia sprzeczności we współczesnych praktykach rozwojowych.

⬤ Wszechstronne i dokładne spojrzenie na problemy związane z zaporą Cahora Bassa
⬤ dokładna analiza historyczna i kontekstowa
⬤ lepsze zrozumienie sprzeczności we współczesnym rozwoju
⬤ przeznaczona dla szerokiego grona odbiorców
⬤ niezbędna lektura dla osób zainteresowanych kwestiami środowiskowymi i społecznymi.

Może obfitować w szczegóły historyczne, które mogą przytłoczyć niektórych czytelników; złożoność zagadnień może stanowić wyzwanie dla osób bez wcześniejszej wiedzy na ten temat.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Dams, Displacement, and the Delusion of Development: Cahora Bassa and Its Legacies in Mozambique, 1965-2007

Zawartość książki:

Zapora Cahora Bassa na rzece Zambezi, zbudowana we wczesnych latach 70.

podczas ostatnich lat panowania Portugalii, była ostatnim dużym projektem infrastrukturalnym zbudowanym w Afryce podczas burzliwej ery dekolonizacji. Inżynierowie i hydrolodzy chwalili zaporę za jej złożoność techniczną i umiejętności wymagane do budowy piątej co do wielkości mega zapory na świecie.

Portugalscy urzędnicy kolonialni wymieniali korzyści, jakich spodziewali się po zaporze - od rozwoju nawadnianego rolnictwa i osadnictwa europejskiego, przez poprawę transportu w całej dolinie rzeki Zambezi, po zmniejszenie liczby powodzi w tym obszarze o nieprzewidywalnych opadach deszczu. „W rzeczywistości jednak projekt spowodował kaskadowe wysiedlenia ludzi, przemoc i zniszczenie środowiska. Z energii elektrycznej korzystało niewielu Mozambijczyków, nawet po dojściu do władzy byłych partyzantów FRELIMO (Frente de Liberta o de Mo ambique); zamiast tego zasilała ona industrializację w apartheidowej Republice Południowej Afryki”.

(Richard Roberts) To dogłębne studium regionu bada dominującą narrację rozwojową, która otaczała tamę, kronikuje ciągłą przemoc, która towarzyszyła jej istnieniu i daje głos wcześniej niesłyszanym narracjom o pracy przymusowej, wysiedleniach oraz historycznym i współczesnym życiu w cieniu tamy.