Tallulah: Moja autobiografia

Opinie czytelników

Recenzje książki przedstawiają mieszany krajobraz opinii, z których wiele chwali wciągający styl pisania Tallulah Bankhead i osobiste anegdoty, podczas gdy inni uważają, że treści brakuje głębi i zaangażowania.

⬤ Bardzo zabawny i wciągający styl pisania, który oddaje głos Tallulah.
⬤ Zawiera osobiste anegdoty i spostrzeżenia na temat jej życia.
⬤ Świetne opanowanie języka angielskiego, dzięki czemu książkę czyta się z przyjemnością.
⬤ Unikalna perspektywa, ponieważ jest napisana jej własnymi słowami, a nie przez osobę z zewnątrz.
⬤ Bogata w interesujące ciekawostki i kontekst historyczny dotyczący jej życia i epoki.
⬤ Przyjemna dla tych, którzy cenią sobie autobiograficzne dzieła, które czują się jak rozmowa.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że książce brakuje głębi i emocjonalnego wglądu w jej prawdziwe uczucia dotyczące jej życia.
⬤ Niektórzy uznali ją za nudną i nieciekawą, nie wzbudzającą ich zainteresowania.
⬤ Pojawiły się wzmianki o rozwlekłym stylu pisania, który mógł sprawiać wrażenie braku skupienia.
⬤ Niektórzy czytelnicy byli rozczarowani brakiem pewnych skandalicznych szczegółów typowo związanych z Tallulah.
⬤ Niedostępna w formacie Kindle, co ogranicza dostępność dla niektórych.

(na podstawie 26 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Tallulah: My Autobiography

Zawartość książki:

Tallulah: Moja autobiografia autorstwa Tallulah Bankhead Własnymi słowami, życie niepowtarzalnej aktorki znanej ze swoich śmiałych sposobów i charakterystycznego głosu foghorn Jej dziadek był senatorem USA. Jej wujek był amerykańskim kongresmenem.

Jej ojciec był przewodniczącym Izby Reprezentantów. Chociaż urodziła się w Alabamie i była wychowywana w szkole klasztornej, Tallulah Bankhead postanowiła nie być kolejną południową pięknością. Szybko wspięła się na szczyt i stała się uznaną aktorką londyńskiego West Endu i Broadwayu.

Zagrała główne role Reginy Giddens w "The Little Foxes" Lillian Hellman i Sabiny w "The Skin of Our Teeth" Thorntona Wildera.

Jej występy na Broadwayu zwróciły na nią uwagę Hollywood, a w 1944 roku zdobyła nagrodę New York Film Critics Circle Award za główną rolę w "Lifeboat" Alfreda Hitchcocka. Jednak jej ekstrawagancka osobowość publiczna może być najpełniej zrealizowaną i niezapomnianą postacią, jaką Bankhead kiedykolwiek zagrała na scenie, ekranie, w radiu lub telewizji.

Tallulah słynęła ze swoich zgryźliwych ripost, szczerych cytatów i skandalicznego stylu życia. Uwielbiała burbon z Kentucky i dzikie imprezy, była damskim barytonem, który nazywał wszystkich "Dahling". W swojej autobiografii, opublikowanej po raz pierwszy w 1952 roku i będącej bestsellerem New York Timesa przez dwadzieścia sześć tygodni, literacki głos Bankhead jest równie żywy i szczery, jak jej publiczna osobowość.

Szczegółowo opisuje swoje dzieciństwo i dorastanie, omawia swoje oddanie teatrowi i przedstawia zabawne anegdoty z życia w Hollywood, Nowym Jorku i Londynie. Wraz z ostrą obroną swojego stylu życia i hulaszczych nawyków, autorka przedstawia zaciekle opiniotwórczą, szalenie zabawną relację z amerykańskiej sceny w czasach, gdy filmy zaczęły przyćmiewać teatr. Jest to nie tylko pamiętnik niezależnej kobiety, ale także wnikliwe spojrzenie na amerykańską rozrywkę w złotym wieku.

Tallulah Bankhead (1902-1968) występowała w programie NBC "The Big Show", dziewięćdziesięciominutowej cotygodniowej radiowej ekstrawagancji emitowanej w latach 1950-1952. W 1965 roku wystąpiła w swoim ostatnim filmie, brytyjskim "Fanatic" ("Die, Die, My Darling" w wersji amerykańskiej).