Talking Trash: Cultural Uses of Waste
Wiele napisano o wysypiskach śmieci i monumentalności śmieci, ale niewiele uwagi poświęcono śmieciom, drobnym śmieciom, które brudzą miejskie chodniki, jak kawałki gumy do żucia, które niektórzy artyści ozdabiają. Talking Trash przygląda się śmieciom we wczesnych stadiach ich powstawania, kiedy są jeszcze małe i niepozorne, wciąż żyją w mieście i nie zdążyły jeszcze urosnąć, opuścić metropolii i zgromadzić się na wysypiskach.
W rozdziałach Talking Trash autor zastanawia się nad antropomorficzną naturą miejskich śmieci; nad poetyką i semantyką mikro-śmietników i archiwów wszystkich wyrzuconych rzeczy; nad Dumpsterologią, czyli historią kontenera na śmieci jako artefaktu o genderowym znaczeniu i kulturowym znaczeniu; oraz nad brudną niewinnością, czyli złożonym i sprzecznym związkiem, który łączy dzieciństwo z błotem.
Autorka skupia się również na jednej ważnej scenie pozamiejskiej, pustynnym krajobrazie oraz ubraniach i innych przedmiotach, które imigranci wyrzucają podczas desperackiej wędrówki przez granicę.
