Talepakemalai: Lapita i jej przemiany na wyspach Mussau w bliskiej Oceanii

Oryginalny tytuł:

Talepakemalai: Lapita and Its Transformations in the Mussau Islands of Near Oceania

Zawartość książki:

Kompleks kulturowy Lapita - po raz pierwszy odkryty w połowie XX wieku jako rozległy kompleks archeologiczny obejmujący zarówno Melanezję, jak i Polinezję Zachodnią - został następnie uznany za fundamentalny dla prehistorii oceanicznej.

Stanowiska Lapita, wyróżniające się bardzo charakterystyczną, wyszukaną ceramiką ze stemplem dentystycznym, datowane są na lata 3500-2700 p.n.e., obejmując zasięg geograficzny od Archipelagu Bismarcka po Tonga i Samoa. Kultura Lapita została zinterpretowana jako archeologiczna manifestacja diaspory ludzi mówiących językiem austronezyjskim (w szczególności językiem proto-oceanicznym), którzy szybko rozszerzyli się z bliskiej Oceanii (region Nowej Gwinei i Bismarcka) do odległej Oceanii, gdzie wcześniej nie zapuszczał się żaden człowiek.

Lapita jest zatem kulturą założycielską w dużej części południowo-zachodniego Pacyfiku, przodkiem znacznej części późniejszej, potwierdzonej etnograficznie różnorodności kulturowej tego regionu.