Thalassemia and Other Hemolytic Anemias
Talasemia jest bardzo powszechną chorobą opisaną po raz pierwszy przez pediatrę Thomasa Bentona Cooleya w 1925 roku, który opisał ją u pacjenta włoskiego pochodzenia. W tym czasie została ona określona jako niedokrwistość Cooleya.
George Hoyt Whipple, laureat nagrody Nobla, i W. L. Bradford, profesor pediatrii na Uniwersytecie w Rochester, ukuli termin talasemia w 1936 roku, który w języku greckim oznacza anemię morską (Thalassa oznacza "morze", a emia oznacza "krew"), ze względu na fakt, że jest ona bardzo powszechna w rejonie Morza Śródziemnego.
Nazwa ta jest jednak myląca, ponieważ choroba ta może występować na całym świecie. Talasemia nie jest pojedynczą chorobą, a raczej grupą dziedzicznych zaburzeń produkcji łańcucha globulinowego hemoglobiny.
Na całym świecie talasemia dotyka około 4 na 10 000 żywych urodzeń. Stanowi ona poważny wpływ społeczny i emocjonalny na pacjenta i jego rodzinę, a także poważne obciążenie dla służby zdrowia tam, gdzie częstość jej występowania jest wysoka.