Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.
Taxonomy of the Missing
W Taxonomy of the Missing, szóstym zbiorze poezji Lisy Lewis, przeszłość jest obecna, drobiazgowo uszczegółowiona i przefiltrowana, ale nigdy nie umniejszona przez rodzaj czułego żalu, który narasta dopiero po dziesięcioleciach przeżytych doświadczeń. „Walczyłam w moich miniaturowych wojnach. Oto / moje relikwie” deklaruje osoba mówiąca w jednym z wierszy, oferując jedyną rzecz, do której mądrość jest dobra: samoakceptację. Tutaj bije rytm „bezgranicznego, zwykłego serca”.
Denise Duhamel mówi: „W Taxonomy of the Missing Lisa Lewis pisze o złożonych kobietach jako przyjaciółkach, matkach, siostrach, »kocich damach«, wyprowadzaczkach psów i kochankach. Pisze z wnikliwą świadomością dynamiki klasowej, zagrożenia ziemi w wyniku naszej przemocy i naszej brutalnej Ameryki - przeszłości i teraźniejszości. Te wiersze, będące świadectwem naszych niespokojnych czasów, są również ponadczasowe w swojej tęsknocie i emocjonalnej szczerości. Wiersze Lewis śpiewają przejmującą, oszałamiającą pieśń”.
A Charles Fort dodaje: „Lisa Lewis może zostać rzucona przez przeciwników z Oklahomy w blokadę głowy, ale najlepiej liczyć na to, że wygra upadając. Potrzebujesz tej książki na macie powitalnej na swoim ganku. W tej książce są smutne wiersze-ballady, które często czyta się jak blues. Jej wiersze ukazują piękno i grozę płci, rodziny, ziemi, zwierząt i tego, jak błagamy o ludzki eliksir, który może nas ocalić przed nami samymi. W tytułowym wierszu jest jedna linijka: Czy wiesz, że tu jestem? Jaki jest ten jeden brakujący składnik w owsiance tego poety-alchemika? Znalazłem go.”.
