Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Take My Hand” autorstwa Kerry Fisher i Pat Sowa to głęboko emocjonalny pamiętnik, który opowiada równoległe historie dwóch matek zmagających się z poważnymi kryzysami zdrowotnymi swoich synów - jednego z rakiem, a drugiego z chorobą psychiczną. Ta przejmująca relacja porusza tematy żalu, nadziei, przyjaźni i wyraźnych różnic w postrzeganiu i traktowaniu kwestii zdrowia fizycznego i psychicznego. Czytelnicy często opisują ją jako mocną, otwierającą oczy i inspirującą, wywołującą spektrum emocji.
Zalety:Emocjonalna i mocna opowieść, która głęboko rezonuje z czytelnikami.
Wady:Zawiera cenne spostrzeżenia na temat żałoby, przyjaźni i rodzicielstwa w trudnych czasach.
(na podstawie 73 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Take My Hand: Two best friends, two sons fighting for their lives, one true story about motherhood, grief and hope.
Zawartość książki:
W tej szczerej, odważnej i uczciwej relacji Kerry Fisher i Pat Sowa dzielą się wszystkim, czego nauczyli się, aby przetrwać najciemniejsze czasy. Rzucają światło na to, jak to naprawdę jest, gdy twój świat się rozpada i jak znaleźli nadzieję w najgłębszej rozpaczy.
Najlepsze przyjaciółki od czasów studiów, Kerry i Pat, nie miały pojęcia, że trzydzieści lat później będą potrzebować każdej uncji swojej przyjaźni, aby przetrwać. W 2017 roku ich światy runęły w gruzach, gdy u ich nastoletnich synów w odstępie kilku tygodni zdiagnozowano choroby zagrażające ich życiu.
Podczas kolejnych miesięcy Kerry i Pat regularnie wyrywały sobie czas na wzajemne wiadomości - często z czarnym humorem - zapewniając sobie chwilowe schronienie przed przerażającą rzeczywistością. Razem te dwie zwykłe mamy znalazły sposób na przetrwanie swoich niezwykłych wyzwań i poruszanie się po nowej normalności w obcym i izolującym świecie. Z surową szczerością dzielą się tym, czego się nauczyły i czego chciałyby wiedzieć - od tego, jak oswoić szalejące poczucie winy matki, po przywrócenie naturalnego optymizmu po wstrząsie tragedii.
W tej głęboko poruszającej książce Kerry i Pat zabierają czytelników na bardzo osobistą eksplorację uniwersalnych doświadczeń żalu i straty, miłości i przyjaźni, które łączą nas wszystkich. Niczym mądry towarzysz oferujący pocieszenie, Take My Hand jest kołem ratunkowym zarówno dla osób przytłoczonych złamanym sercem, jak i dla przyjaciół i rodziny, którzy nie wiedzą, jak pomóc. Przede wszystkim jest to potężne przypomnienie, że bez względu na to, jak trudne jest życie, nie jesteś sam.
Przeczytaj, co ludzie mówią o Take My Hand
"Naprawdę wspaniała książka... Uważam, że jest optymistyczna i afirmująca życie. Ta książka celebruje miłość - nie tylko miłość matki, ale także miłość rodziny i przyjaciół, siłę prawdziwej przyjaźni i siłę prostej życzliwości - to, jak drobne uprzejmości, zwłaszcza te ze strony nieznajomych, mogą zmienić codzienne życie kogoś, kto znajduje się na skraju przepaści... nie tylko zapewni istotne wsparcie każdemu, kto znajdzie się w podobnej sytuacji jak Pat lub Kerry, ale może po prostu uratować życie". Susan Elliot Wright.
"Absolutnie piękna. Rozdzierająca serce, szczera, surowa, inspirująca, odważna i otwierająca oczy. Temat został potraktowany z wielką wrażliwością i myślę, że będzie to coś, co wiele osób uzna za pomocne". Louise Beech.
"Rozdzierająco mocny i poruszający, ale także, czasami, nieoczekiwanie zabawny. Przepełniona wnikliwością, mądrością i miłością". Nicola Gill.
"Dwie kobiety w podróży od cierpienia do nadziei i inspirujące czytelnika, by dołączył do nich w drodze. Inspirujące i inspirujące. Ged Flynn, dyrektor generalny Papyrus Prevention of Young Suicide.
"Książka była jak list miłosny do przyjaźni i rodziny. Milly Camley, CEO Institute For Turnaround.
"Odważna i błyskotliwa książka, która jest z kolei mądra, ostro zabawna, przejmująco smutna, odważna i szczera. To świadectwo rodziny i przyjaźni, a także miłości we wszystkich jej barwach... To, co zrobili Kerry i Pat, to sprawić, by ich doświadczenia związane ze stratą i strachem przed stratą wyrosły z jej stron, hojnie dostarczając listy kontrolne dla innych, którzy mogą poruszać się w żałobie we wszystkich jej kolorach". Claire Dyer.
