Ocena:
Recenzenci wspólnie chwalą pamiętniki Harry'ego Grafa Kesslera za ich bogaty wgląd w burzliwy okres w Niemczech w latach 1918-1937, podkreślając ich historyczne znaczenie i wartość literacką. Czytelnicy doceniają bystre obserwacje Kesslera i intymny portret wydarzeń politycznych i kulturalnych. Niektórzy krytykują jednak dobór wpisów, czytelność książki i zbyt osobiste anegdoty.
Zalety:⬤ Głęboki wgląd w Republikę Weimarską i czasy po I wojnie światowej.
⬤ Pisma Kesslera zapewniają unikalną perspektywę, która kontrastuje z tradycyjnymi narracjami historycznymi.
⬤ Wciągająca i żywa opowieść, która ożywia historię.
⬤ Wysoka jakość literacka i interesujące komentarze polityczne i kulturowe.
⬤ Cenne dla zrozumienia epoki z perspektywy pierwszej osoby.
⬤ Niektóre wpisy pominięte w wersji papierowej, co prowadzi do rozczarowania czytelników szukających kompletnych pamiętników.
⬤ Problemy z czytelnością, takie jak mały rozmiar tekstu i słabe formatowanie.
⬤ Niektóre opisy mogą wydawać się elitarne lub protekcjonalne.
⬤ Długość książki może być dla niektórych przytłaczająca.
⬤ Osobiste anegdoty mogą odrywać uwagę od szerszego kontekstu historycznego.
(na podstawie 19 opinii czytelników)
Harry Clemens Ulrich Kessler, od 1879 von Kessler, od 1881 hrabia (von) Kessler (1868 - 1937), był niemieckim kolekcjonerem sztuki, malarzem, pisarzem, publicystą i dyplomatą. Kessler prowadził dziennik przez 57 lat (1880-1937), w którym przywiązywał dużą wagę do kompletności.
Dziennik ten można słusznie określić jako literacką spuściznę Kesslera. Archiwum Literatury Niemieckiej w Marbach opublikowało niedawno dziennik w dziewięciu tomach. Zawierają one obszerne indeksy miejsc, dzieł i osób wymienionych w tekście, niektóre z obszernymi objaśnieniami.
Na końcu wymieniono nazwiska około 12 000 mniej lub bardziej ważnych współczesnych, od Sarah Bernhardt i Jeana Cocteau, przez Otto von Bismarcka i Alberta Einsteina, po George'a Bernarda Shawa i Josephine Baker, co między innymi ugruntowuje reputację Kesslera jako "kolekcjonera ludzi". Krytycy uważają te teksty za "ucztę dla miłośników literatury i tych, którzy są ciekawi historii i opowieści".
W swoich notatkach Kessler czyni "sensoryczną rejestrację zjawisk swoim credo. Jego doświadczenia percepcyjne", zdaniem krytyka, "często noszą znamiona sytuacji eksperymentalnej, inscenizacji".
