Ta wielka alegoria: O zaniku i otwieraniu się świata w dziele sztuki

Oryginalny tytuł:

This Great Allegory: On World-Decay and World-Opening in the Work of Art

Zawartość książki:

Zaangażowanie w relację między światem, w którym powstaje dzieło sztuki - światem, który z czasem ginie lub rozpada się - a nowym światem, który dzieło sztuki otwiera.

Gerhard Richter bada relacje między dwoma światami: światem, w którym powstaje dzieło sztuki, czyli światem, który z czasem ginie lub rozpada się poza interpretacyjnym zrozumieniem, oraz nowym światem, który dzieło sztuki otwiera. Wielorakie relacje między tymi światami są badane przez wielu głównych myślicieli i różne sposoby produkcji estetycznej, w tym poezję, malarstwo, muzykę, film, literaturę i fotografię. Richter pokazuje, że to właśnie w dziele sztuki i poprzez nie, główne elementy myślenia o świecie jako świecie są negocjowane w najbardziej istotny i poruszający sposób.

Badając związek między tymi światami poprzez sztukę i filozofię europejską, Richter oferuje odważne nowe interpretacje Karola Marksa, Fryderyka Nietzschego, Martina Heideggera, Maurice'a Blanchota, Georges'a Bataille'a, Emmanuela Levinasa, Theodora W. Adorno, Waltera Benjamina i Jacques'a Derridy. Książka dostarcza również nowych, stymulujących spostrzeżeń na temat twórczości heterogenicznych artystów, takich jak Paul Celan, Friedrich Hlderlin, Werner Herzog, Arnold Schnberg, Franz Kafka, Herman Melville, Andrew Moore, Botho Strau, Didier Eribon, a nawet prehistoryczni malarze jaskiniowi. W każdym przypadku Richter kieruje się ograniczeniami konceptualnymi i szczególnymi wymaganiami interpretacyjnymi narzuconymi przez konkretny gatunek i medium.