Ocena:
Wspomnienia Joanny Eleftheriou to pięknie napisany zbiór esejów badających jej wychowanie między Cyprem a Stanami Zjednoczonymi, jej doświadczenia z rodziną, tożsamością, seksualnością i dziedzictwem kulturowym. Autorka zagłębia się w swoje wyzwania związane z poczuciem się jak w domu między dwiema kulturami i zastanawia się nad tematami tęsknoty, przynależności i złożoności życia jako prawosławna chrześcijanka queer. Pisarka jest chwalona za swoją liryczną jakość i bogate opisy kulturowe.
Zalety:⬤ Dobrze napisane, lirycznym językiem
⬤ głęboko wciągające i prowokujące do myślenia eseje
⬤ bogate w kulturowe spostrzeżenia i osobiste refleksje
⬤ rezonuje z tematami tożsamości, diaspory i przynależności
⬤ odnoszą się do szerokiego grona odbiorców poza greckimi Cypryjczykami
⬤ odważna eksploracja osobistych zmagań związanych z seksualnością i wiarą.
⬤ Porusza ciężkie tematy, takie jak izolacja i odrzucenie, szczególnie w odniesieniu do orientacji seksualnej autora
⬤ niektórzy czytelnicy mogą uznać emocjonalny ciężar esejów za wyzwanie
⬤ przedstawienie doświadczeń autora w obu kulturach może nie każdemu odpowiadać.
(na podstawie 6 opinii czytelników)
This Way Back
„Wciągająca i kontemplacyjna.” -- Kirkus Reviews (recenzja z gwiazdką).
Wracając do ojczyzny swoich przodków, grecko-amerykańska dziewczyna odkrywa, że jest lesbijką zakochaną w Bogu, więc jej pytania dotyczące domu i przynależności nie będą łatwe do rozwiązania.
This Way Back przedstawia dramat dzieciństwa podzielonego między Queens w Nowym Jorku i Cypr, wyspiarski kraj z długą historią kolonialną i kulturą, do której Joanna Eleftheriou nigdy nie mogła się przystosować. Książka opowiada o egzystencji grecko-cypryjsko-amerykańskiej lesbijki, dokumentując jej sceny: odtwarzając zbiorowe samobójstwo z 1829 roku, skacząc ze szkolnej sceny na matę gimnastyczną w St. Nicholas, zbierając kolby na ziemi przodków, kupując koronki chronione przez UNESCO, maszerując w pierwszej paradzie gejowskiej na wyspie, odwiedzając okupowaną północ Cypru wbrew woli umierającego ojca i przycinając pelargonie, cyprysy i jaśmin po tym, jak jej ojciec stał się zbyt słaby, by podnieść nożyce. Podczas gdy życie autorki łączy eseje w This Way Back w coś, co czyta się jak wspomnienia, książka kwestionuje konwencjonalne granice wspomnień między jednostką a jej społecznością, a także między stratą polityczną a osobistą, człowiekiem a środowiskiem oraz żywymi i umarłymi.