Pustkowie (1922) jest powszechnie uznawane za centralny tekst modernizmu i często opisywane jako najważniejszy poemat XX wieku.
Niniejszy przewodnik rozpoczyna się od wczesnych recenzji i dyskusji z lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku, rozważanych wraz z własnymi esejami krytycznymi Eliota, pokazującymi, w jaki sposób ustalił on warunki krytyczne, według których czytano jego wiersz. Analizując sposoby, w jakie poemat został zaakceptowany jako literacki klasyk, przewodnik przygląda się następnie nowym odczytaniom krytycznym i formalistycznym.
Ostatnie rozdziały analizują dekonstrukcyjne odczytania, które podważają zakładaną moc kulturową Pustkowia, patrząc na nie w świetle marksistowskich, feministycznych, psychoanalitycznych i materialistycznych praktyk czytania.
