Ocena:
Biografia T.S. Eliota autorstwa Lyndall Gordon oferuje dogłębną eksplorację jego złożonego życia, przeplatając jego osobiste zmagania z rozwojem poetyckim. Podczas gdy niektórzy recenzenci chwalą książkę za jej wnikliwy portret i głębię, inni krytykują ją za nadmierne skupienie się na stanie psychicznym i relacjach Eliota kosztem szerszych szczegółów biograficznych.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i wszechstronna
⬤ zapewnia głębokie zrozumienie osobistych i duchowych zmagań Eliota
⬤ łączy biografię z krytyką literacką
⬤ zwiększa uznanie dla poezji Eliota
⬤ zawiera fascynujące spostrzeżenia na temat jego relacji, szczególnie z Emily Hale i Valerie Fletcher
⬤ doceniana za wciągający styl narracji, a książka jest postrzegana jako niezbędna dla każdego zainteresowanego modernistyczną poezją.
⬤ Niektórzy uważają, że książka jest nużąca i zbyt długa
⬤ krytyka dotyczy częstego używania obcego języka bez tłumaczenia
⬤ inni uważają, że zbytnio skłania się w kierunku hagiografii, a nie obiektywnej biografii
⬤ kilka recenzji wspomina o braku wystarczającej uwagi na wydarzenia z życia Eliota poza jego związkami
⬤ niektóre interpretacje są uważane za redukcyjne, a niektórzy czytelnicy czuli się przytłoczeni interpretacyjnym podejściem zamiast przedstawiania uporządkowanej historii życia.
(na podstawie 36 opinii czytelników)
T. S. Eliot: An Imperfect Life
W tym „zniuansowanym, wnikliwym opisie życia, które słynęło z błędów w poszukiwaniu doskonałości” (The New Yorker), Gordon uchwyciła „złożoną duchową i artystyczną historię Eliota... z taktem, starannością i subtelnością” (Boston Globe).
Opierając się na niedawno odkrytych listach, w pełni porusza kwestię antysemityzmu Eliota, a także mniej zauważaną kwestię jego mizoginii. Jej relacja „ratuje zarówno poetę, jak i człowieka przed upraszczającymi abstrakcjami, które zawsze do niego stosowano” (The New York Times) i jest „definitywna, ale nie dogmatyczna, sympatyczna bez brania stron....
Jego głos brzmi z autorytetem” (Baltimore Sun). Chwalone przez Cynthię Ozick jako „śmiałe, mocne, psychologicznie błyskotliwe”, studium Gordona pozostaje wierne tajemnicom sztuki, ponieważ kronikuje „uporczywe poszukiwanie zbawienia” poety.
