Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
T. S. Eliot and Christian Tradition
T. S.
Eliot został wychowany w wierze unitariańskiej przez swoją rodzinę w St. Louis, ale odszedł od ich przekonań podczas studiowania filozofii, mistycyzmu i antropologii na Harvardzie. Podczas rocznego pobytu w Paryżu (1910-1911) związał się z grupą katolickich pisarzy, a następnie przeszedł stopniową konwersję na katolickie chrześcijaństwo.
Zaskoczył swojego brata podczas wizyty w Rzymie w 1926 r., kiedy padł na kolana u św.
Piotra, a rok później zaskoczył swoich przyjaciół z Bloomsbury, kiedy został przyjęty do Kościoła Anglii, stając się zwolennikiem tradycjonalistycznego anglokatolickiego skrzydła tego kościoła. Wiele badań nad pismami Eliota wspominało o jego przekonaniach religijnych, ale większość z nich nie nadała temu tematowi należytej wagi, a wiele z nich źle zrozumiało lub błędnie przedstawiło jego wiarę.
Ostatnio jednak niektórzy badacze zaczęli uważniej i pełniej badać ten wymiar twórczości Eliota. Krytycy, których eseje zostały tu zebrane, należą do tej grupy. Czytelnik znajdzie tu dokładnie zdefiniowany i przemyślany anglokatolicyzm Eliota.
Kilka esejów naświetla niezwykle ważny wpływ francuskich pisarzy katolickich, których poznał w Paryżu. Wśród nich wyróżniali się ci, którzy pisali dla Nouvelle Revue Fran aise lub byli z nią w inny sposób związani, w tym Andr Gide, Paul Claudel i Charles-Louis Philippe. W tym czasie w Paryżu działał również osławiony Charles Maurras, którego wpływ na Eliota był wyolbrzymiany przez tych, którzy chcieli zdyskredytować tradycjonalistyczne poglądy Eliota.
Potrzebna była bardziej wyważona ocena wpływu Maurrasa, którą można znaleźć w kilku esejach tutaj. Mądrzejszy francuski pisarz katolicki, Jacques Maritain, był w dużej mierze ignorowany przez badaczy Eliota, ale jego wpływ został teraz należycie uwzględniony.
Autorzy tomu biorą pod uwagę intelektualne relacje Eliota z takimi postaciami jak John Henry Newman, Charles Williams i ekspert w dziedzinie architektury kościelnej, W. R. Lethaby.
Zaangażowanie Eliota z innymi współczesnymi, którzy wyznawali różne wierzenia chrześcijańskie - w tym George'em Santayaną, Paulem Elmerem More'em, C.S.
Lewisem i Davidem Jonesem - również zostało wyjaśnione. Myślą przewodnią kulturowych i politycznych pism Eliota jest jego przekonanie, że religia i kultura są ze sobą integralnie powiązane. Kilku autorów w tym tomie analizuje jego poglądy na ten temat, umieszczając je w kontekście idei Maritaina, a także katolickiego historyka Christophera Dawsona.
Książka jako całość przedstawia temat przekonań religijnych Eliota w bogatych szczegółach, z wielu różnych perspektyw, dając czytelnikom możliwość spojrzenia na ten temat w jego złożoności i pełni.
