T. E.
Ruth (1875-1956) był jednym z najbardziej kontrowersyjnych ministrów baptystycznych, jacy kiedykolwiek służyli w Australii. Po udanej karierze w Anglii jako kaznodzieja, pastor i pisarz, Ruth przybył do znaczącego kościoła baptystów Collins Street w Melbourne w 1914 roku. Podczas burzliwych lat wojny światowej Ruth opiekował się pogrążonymi w żałobie i oszołomionymi ludźmi w swoim zborze i mieście.
Prowadził również publiczne debaty na temat poboru do wojska, angażując się w intensywne starcia na platformie ze swoim katolickim przeciwnikiem, arcybiskupem Danielem Mannixem. Później przeniósł się do Pitt Street Congregational Church w Sydney, gdzie wkrótce zaangażował się w publiczny sprzeciw wobec premiera Partii Pracy J. T.
Langa, a także stał się popularnym felietonistą w świeckiej prasie. Dla swoich krytyków był sekciarskim bigotem i był wyśmiewany jako Ruthless Ruth; dla innych był zagorzałym lojalistą Imperium, podziwianym i odnoszącym sukcesy obrońcą protestantów. Niektórzy krytycy oskarżali go o bycie chrześcijańskim spirytualistą, a inni sugerowali, że sformułował teologię faszyzmu.
Ruth potępił tysiącletni adwentyzm i eschatologię ognia piekielnego, potwierdzając uniwersalizm i ciągły rozwój duchowy po śmierci. To fascynujące studium postępowego myśliciela, publicznego teologa i kontrowersjonisty oświetla jeden z bardziej dzielących i formujących okresów w australijskim życiu religijnym i politycznym.