Szukając Palestyny: Dorastanie w zdezorientowanej rodzinie arabsko-amerykańskiej

Opinie czytelników

Pamiętnik Najli Said oferuje szczerą eksplorację jej tożsamości jako arabskiej Amerykanki w pierwszym pokoleniu, odzwierciedlając jej doświadczenia dorastania w złożonym krajobrazie kulturowym. Pisarstwo charakteryzuje się humorem, szczerością i emocjonalną głębią, zapewniając wgląd w wyzwania związane z poruszaniem się po wielu tożsamościach podczas dorastania w Ameryce.

Pamiętnik jest pięknie napisany, wnikliwy i szczery. Czytelnicy doceniają jego humor, surowość i emocjonalną więź, którą wywołuje. Historia Najli rezonuje z wieloma osobami, oferując relatywny opis doświadczeń imigrantów i poszukiwania tożsamości. Narracja jest wciągająca i oferuje unikalne spojrzenie na zmagania kulturowe.

Niektórzy czytelnicy uważają, że perspektywa Najli jest czasami nieco pochłonięta sobą i czują, że jej doświadczenia, choć znaczące, mogą nie być tak wyjątkowe, jak je przedstawia. Pojawiają się też krytyczne uwagi dotyczące dojrzałości jej punktu widzenia i okazjonalnego polegania na znanych tematach dla nastolatków. Kilku czytelników zauważyło, że znajomość twórczości jej ojca może poprawić wrażenia z lektury.

(na podstawie 77 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Looking for Palestine: Growing Up Confused in an Arab-American Family

Zawartość książki:

Szczere i zabawne wspomnienia córki Edwarda Saida - teraz w miękkiej oprawie.

Córka słynnego intelektualisty i otwartego palestyńskiego adwokata Edwarda Saida i wyrafinowanej libańskiej matki, Najla Said dorastała w Nowym Jorku, zdezorientowana i skonfliktowana co do swojego pochodzenia kulturowego i tożsamości. Said wiedziała, że jej rodzice głęboko identyfikowali się ze swoimi ojczyznami, ale dorastając w świecie Manhattanu, który był w dużej mierze definiowany przez klasę i konformizm, czuła się niepewna tego, kim powinna być i często zaprzeczała różnicom, które wyczuwała między swoją rodziną a otaczającymi ją ludźmi. Być może urodziła się jako palestyńsko-libańska Amerykanka, ale Said zaprzeczała swoim prawdziwym korzeniom, nawet przed samą sobą - aż w końcu psychologiczne żniwo jej nienawiści do samej siebie zaczęło zagrażać jej zdrowiu.

Wraz z wiekiem zaczęła wyraźniej dostrzegać siebie, swoje pasje i tożsamość. Dziś jest głosem drugiego pokolenia arabskich Amerykanów w całym kraju.