Szukając domu: Wpływ II wojny światowej na ukryte dziecko

Opinie czytelników

Wspomnienia Josepha Goslera opowiadają o jego życiu jako ukrywanego dziecka podczas II wojny światowej w okupowanej Holandii, jego wczesnych latach w kochającej chrześcijańskiej rodzinie oraz wyzwaniach, przed którymi stanął po ponownym połączeniu się z biologicznymi rodzicami. Książka oferuje wgląd w emocjonalne zawirowania separacji, walkę o tożsamość i długoterminowe skutki traumy z dzieciństwa, ostatecznie przedstawiając podróż odporności i odkrywania siebie.

Książka jest pięknie napisana, wciągająca i oferuje unikalne spojrzenie na doświadczenia ukrywanych dzieci podczas Holokaustu. Czytelnicy doceniają szczerą i szczerą opowieść Gosler, która rezonuje z tematami traumy, tożsamości i odporności. Wiele recenzji podkreśla wartość edukacyjną książki w zakresie wpływu wojny i separacji na dzieci, a emocjonalna głębia narracji oddaje szeroki zakres uczuć, od radości po głęboki smutek.

Niektórzy czytelnicy uznali pewne szczegóły, zwłaszcza dotyczące intymnych relacji, za niewygodne. Kilka recenzji sugeruje, że narracja miała mniejszy wpływ w porównaniu z innymi historiami o Holokauście, z którymi się zetknęli, co może prowadzić do mieszanych uczuć co do jej głębi. Niektórzy uważali, że akcja toczy się powoli lub że niektóre aspekty powojennego życia zostały pominięte, co skutkowało poczuciem braku konsekwencji w niektórych częściach historii.

(na podstawie 61 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Searching for Home: The Impact of WWII on a Hidden Child

Zawartość książki:

Wojna się kończy i Josje wraca do swoich rodziców. "Kim są ci ludzie, którzy nazywają siebie moimi rodzicami", wyobraża sobie. Ma trzy lata i czuje się opuszczony, zdezorientowany i zły. Chce wrócić do swoich "prawdziwych" rodziców, którzy kochali go i chronili podczas wojny. "Nazywam się Pietje Dijkstra, a nie Josje Gosler" - mówi ze łzami w oczach, gdy kuzyn go namawia.

Jako Żyd i ukryte dziecko, jego niewinność chroniła go tak samo, jak jego chrześcijańską rodzinę. W wieku siedmiu miesięcy, dla własnego bezpieczeństwa i bezpieczeństwa rodziców, został oddany młodej studentce pielęgniarstwa z holenderskiego ruchu oporu i umieszczony w rodzinie Dijkstra w Wageningen.

Wpływ jego pierwszej rozłąki z rodzicami może nie być tak łatwy do ustalenia, ale kiedy do nich wraca, jego porcelanowa psychika jest uszkodzona, a jego najbliższymi towarzyszami są strach i nieufność.

Rany z dzieciństwa nigdy nie goją się w pełni, a wpływ jego wczesnego życia jest postrzegany przez pryzmat imigranta, który migruje z rodziną do Izraela, a następnie do Stanów Zjednoczonych.

Jest to osobisty pamiętnik ocalałego dziecka, który obejmuje okres od II wojny światowej do końca XX wieku. Historia młodego chłopca, który staje się mężczyzną, wiecznie wędrującym i walczącym o odnalezienie siebie. Jego rodzice, emocjonalnie wypatroszeni przez własne doświadczenia wojenne, ledwo są w stanie zadbać o siebie, nie mówiąc już o tym młodym nieznajomym.