Art, Mystery
W Art, Mystery kontrowersyjny były piłkarz, obecnie agent eksportowy specjalizujący się w chromie, przyjmuje nietypowe zlecenie z dziwnego źródła, od człowieka, który go doprowadził do upadku, byłego sędziego piłkarskiego, który stał się handlarzem dzieł sztuki - aby znaleźć i wyeksportować pornograficzne dzieło sztuki renesansowej. Art, Mystery wykorzystuje styl kryminału noir jako system dostarczania swojej porywającej satyry współczesnego życia, łapiąc w swoją sieć scenę galeryjną, luźną euro-trash, krytykę sztuki, bardzo bogatych i białych ennui w średnim wieku, ledwo wstrzymując oddech.
Zwięzły, z suchym poczuciem śmieszności, Art Mystery spokojnie traktuje utowarowienie estetyki i ich późniejsze ceny jako zło konieczne, maszynę, pod którą toczą się ciała jego bohaterów. Włączenie akt Antonio Polliauolo Tile'a, obszernie cytujących popularne studium E.L. Gombritcha, The Story of Art, dostarcza surowych danych na temat wartości estetycznej, zapewniając jednocześnie ramy, w których można ją traktować kapryśnie.
To, wraz z pijackim zagłębieniem się Tile'a w naukowy dyskurs z dr Harmoni, daje nam poczucie arkanów napędzających kapitalistyczną żądzę bez przerywania gwałtownego kroku Thompsona lub jego zdolności do wysyłania ludzkiej interakcji i jej pokręconego użycia języka. Perlat Tile, Pablo Pablon, Pani Jasmine, Naj, Dr.
Enver Harmoni i pozostali bohaterowie Art, Mystery są nakreśleni definitywnie, ale z myślą o ich niejednoznacznej, niepoznanej głębi - której mrok wyłania się tylko raz na jakiś czas. Przez resztę czasu zręczne pociągnięcia Thompsona mówią nam, co musimy wiedzieć, gdy stawka się mnoży.
Art, Mystery to uderzająco lekka lektura i zachwycające wprowadzenie do literackiego głosu Mayo Thompson.
