Oryginalny tytuł:
The Art of Humane Education: A Passion for Resistance:
Zawartość książki:
W książce The Art of Humane Education Donald Phillip Verene przedstawia nowe ujęcie klasycznych i humanistycznych ideałów, które jego zdaniem powinny przyświecać edukacji w zakresie sztuk wyzwolonych i nauk ścisłych. Ideały te, jak twierdzi, zagubiły się w korporacyjnej atmosferze współczesnego uniwersytetu, z jego naciskiem na administrację, karierowiczostwo wykładowców i wyniki studentów.
Verene porusza kwestie tego, jak i czego nauczać oraz oferuje praktyczne sugestie dotyczące prowadzenia zajęć, relacji między nauczycielem a studentem, interpretacji tekstów oraz znaczenia i wykorzystania kanonu wielkich książek. W przeciwieństwie do obecnej tendencji do specjalizacji, Verene uważa, że celem edukacji uniwersyteckiej jest samowiedza realizowana poprzez studiowanie wszystkich dziedzin myśli. Jego zdaniem edukacja musi opierać się na zdobywaniu umiejętności czytania, pisania i myślenia.
Uważa wykład za formę oratorium, która powinna być prezentowana zgodnie ze znanymi zasadami retoryki.
The Art of Humane Education, stylizowana na serię listów, sprawia, że oryginalne i praktyczne pomysły autora są bardzo jasne. W tej eleganckiej książce Verene bada pełen zakres zagadnień związanych z humanitarną edukacją.
O naukach humanistycznych: "Pomimo Kartezjusza, studium humanistycznych listów pozostało, ale zawsze grozi mu odejście z programu nauczania. Pozostaje żebrakiem, który nie chce opuścić lokalu". O nauczaniu: "Podobnie jak oratorium, nauczanie wymaga naturalnego daru, ale jest także sztuką, której, podobnie jak wszystkich innych sztuk ludzkich, można się nauczyć tylko mimetycznie.....
Tak jak niektórzy rodzą się głusi na dźwięki i nie mogą być muzykalni, są też tacy, którzy nigdy nie będą mogli nauczać. Ale większość, jeśli chce, ma do tego pewne predyspozycje, a te predyspozycje można rozwinąć w sztukę." O nauczycielach: "Nauczyciele motywowani elokwencją starają się mówić w całości na dany temat, ponieważ całość jest tam, gdzie jest jego życie. Nauczyciele, których nie motywuje elokwencja, są albo nudni, albo komediowi.
Nudny nauczyciel może mieć wiedzę, ale nie ma prawdziwego języka dla niej.... Komediowy nauczyciel jest płytki i stanowi zagrożenie dla przedmiotu." O administratorach: "Administracja nigdy nie zadowala się po prostu czystą działalnością uniwersytetu, płaceniem rachunków, utrzymywaniem budynków.
Uważa się za niezbędną, aby proces między nauczycielem a studentem mógł trwać. Jest to jednak proces, który nieustannie przerywa.... Administratorzy nie powinni być jednak traktowani zbyt poważnie.
"Choć ostro krytyczna wobec wielu aspektów współczesnego uniwersytetu i wielu nurtów w naukach humanistycznych, The Art of Humane Education pozostaje w istocie wyraźnym poparciem dla wysokiej tradycji humanistycznej i jej ciągłego znaczenia dla instytucji nauczania i uczenia się.
