Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Art of Gravity: Poems
George Balanchine, jeden z najwybitniejszych choreografów XX wieku, dążył do tego, by muzyka stała się widoczna poprzez taniec. W The Art of Gravity Jay Rogoff rozszerza tę alchemię na poezję, odkrywając w tańcu - od wizjonerskich baletów po Lindy-hopping na pijackiej imprezie - sekretne rytmy naszej wyobraźni i wzorce naszego życia.
Wiersze rozwijają się w bogatej różnorodności form, zarówno tradycyjnych, jak i eksperymentalnych. Niektóre koncentrują się na tym, jak obrazy Edgara Degasa obnażają sztuczność i artystyczną samoświadomość baletu, a jednocześnie, paradoksalnie, oświetlają sposób, w jaki tworzy on zachwyt. Inni badają przekładanie przez taniec fizycznych gestów na alegoryczną tajemnicę, zwłaszcza w niezrównanych dziełach Balanchine'a. Rogoff składa hołd znakomitym tancerzom, którzy dają widzom uwodzicielskie przebłyski wzniosłości i nam wszystkim, którzy odnajdujemy w tańcu odkupieńczy obraz samych siebie.
Poeta ukazuje taniec jako „sztukę grawitacji” w iluzorycznej nieważkości „tańca, który kończy się w powietrzu”, w niezdarności członków klasy tańca latynoskiego „potykających się o siebie w sali gimnastycznej liceum” oraz w eksploracji ostatecznej grawitacji - sekwencji sonetów zatytułowanej „Danses Macabres”. Ostatecznie Rogoff z niezachwianą precyzją konfrontuje się z mroczną konsumpcją naszego tańca.