Sztuka dla zmiany społecznej i przebudzenia kulturowego: Antropologia rezydencji na Tajwanie

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Art for Social Change and Cultural Awakening: An Anthropology of Residence in Taiwan

Zawartość książki:

Rezydencje artystyczne zostały szeroko przyjęte w krajach zachodnich, podczas gdy dopiero niedawno stały się popularne i dobrze wspierane na Tajwanie. Niniejsza książka bada wyzwania, przed jakimi stanęła ta forma praktyki artystycznej we współczesnym Tajwanie od odwołania stanu wojennego w 1987 roku do 2000 roku - bez wątpienia jednego z najbardziej ekscytujących okresów w społeczno-kulturowej historii wyspy.

Studia przypadków pokazują, co jest stawką polityczną, historyczną i społeczną w dążeniach artystów do nadania kształtu poczuciu tajwańskiej tożsamości. Pomimo powszechności artystów zaangażowanych w kwestie społeczne w dzisiejszym świecie i niezaprzeczalnego wkładu rezydencji artystycznych we współczesną praktykę artystyczną, niewiele literatury lub badań naukowych zostało przeprowadzonych na temat praktycznych, konceptualnych i ideologicznych aspektów rezydencji artystycznych. Bardzo często jest ona postrzegana w bardzo wąskich kategoriach, pomijając jawne lub ukryte kwestie lokalizmu, nacjonalizmu i globalizacji.

Jeśli rezydencje artystyczne rzeczywiście wyłoniły się z radykalnych ruchów lat 60. i 70.

w świecie zachodnim - a zwłaszcza w Wielkiej Brytanii - to niniejsza książka dowodzi, że współczesny kontekst społeczno-kulturowy Tajwanu wymaga przedefiniowania kulturowo specyficznych modeli rezydencji. Niepewna sytuacja geopolityczna Tajwanu sprawiła, że kwestie tożsamości kulturowej - podejmowane zarówno przez artystów, jak i kolejne rządy - stały się bardzo delikatne.

Nowy gatunek rezydencji artystycznych na Tajwanie oznaczałby, że zaangażowani artyści z dowolnego kręgu kulturowego działaliby jako angażujący interpretatorzy; ich role nie ograniczałyby się do odzwierciedlania kultury i społeczeństwa. Artyści-rezydenci przyczynialiby się do kulturowego przebudzenia, oferując sposoby twórczego negocjowania z innością, a wszystko to w imię lepszego życia społecznego i wspólnej tożsamości.